مایمو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مایمو''' یا '''MIMO''' که عبارت اختصاری ('''MultiplMultiple Input - Multiple Output''') چند ورودی - چند خروجی است، یک فناوری انتشار امواج (آنتن) برای سیستم‌های مخابراتی [[باند بی‌سیم|بی‌سیم]] است، بدین صورت که در هر دو طرف فرستنده و گیرنده از چند آنتن استفاده می‌شود. سیگنال های ارسالی در انتهای مدار مخابراتی با هم ترکیب می‌شوند تا خطا به حداقل رسیده، سرعت انتقال اطلاعات به بیشینه، افزایش پیدا کند. دقت کنید که واژه های ''ورودی'' و ''خروجی'' در عنوان مقاله، به [[کانال]] رادیویی حامل پیام بر می گردد، نه به سیستم شامل آنتن ها. فناوری مایمو، با افزودن چشمگیر گذردهی داده ها (data throughput) و مسافت اثر مفید، آن هم بدون نیاز به پهنای باند یا توان ارسالی اضافی، جایگاه ویژه ای در مخابرات [[باند بی‌سیم|بی‌سیم]] یافته است. دستیابی مایمو به این امر، بوسیلۀ [[بازدهی طیفی]] [[(spectral efficiency)]] بالاتر (تعداد بیت های بیشتر در هر ثانیه در هر هرتز از پهنای باند) و قابلیت اطمینان ارتباط است. به سبب این ویژگی ها، مایمو بخش مهمی از استاندارد های مخابرات بی سیم گشته است. استاندارد هایی مانند [[IEEE ۸۰۲.۱۱n]] (وای فای Wifi) و [[۴G]] و [[۳GPP Long Term Evolution]] و [[WiMAX]] و [[Evolved HSPA|HSPA+]]. همچنین، فناوری مایمو شروع به سازگاری با سیستم های ارتباطی غیر بی سیم، نموده است. برای نمونه، استاندارد [[ITU-T G.۹۹۶۳]]، استانداردی نو، برای شبکۀ خانگی است که یک سیستم ارتباطی خط قدرت را تعریف می کند که از فنون مایمو برای ارسال چند سیگنال، روی سیم های جریان متناوب (فاز و نول و زمین) بهره می برد.