دهستان برادوست: تفاوت میان نسخه‌ها

برادوست سرزمین است کوهستانی و سردسیر که از سوی غرب به خط مرزی [[ایران]] و [[ترکیه]]، از شمال به بخش [[صومای]]، ار جنوب به «[[ترگور]]» (ته‌رگه‌وه‌ر) و از شرق به «[[بروژ]]» می‌خورد.
مردم ساکن در این بخش از تبار ایل های شکاک ، [[گورک]] ، بیگ زاده ، هناره و کاردار می باشند که در این میان ایل گورک اصالتاٌ دارای زبان کردی سورانی میباشند و دارای خویشاوندی با ایل گورک در سردشت ، مهاباد و بوکان و گورک ترکیه و عراق هستند.

این بخش با ۵۲ آبادی در حدود ۱۳۰۸ خانوار از ایل شکاک را در خود جای داده‌است. مرکز این بخش دهکده «[[ایشگه‌سو]]» و آبادی‌های بزرگ و بنامش، «[[چیره]]»، «[[زنکه‌کان]]» «[[گنگچین]]»، «[[مستکان]]» و «[[نی‌چالان]]» است. این آبادی‌ها با کوره‌راه‌های مالرو به یکدیگر و شهر راه می‌یابند و راه قدیم [[ترانزیت]] [[ایران]] و [[ترکیه]] از نزدیک دهکده [[سرو]] (Sero) می‌گذرد. بیشتر مردم دهات برادوست برای رفتن به شهر از این راه استفاده می‌کنند. آب این آبادی‌ها از رودخانه «سرو» و [[چشمه]] است. بیشتر مردم این دهستان کشاورزند و آنچه از کشت به دست می‌آورند غلات و توتون است.