منصور روحانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: تصحیح جایگذاری کاما، شمارگان هزارگان |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷:
| دین =
| حزب سیاسی =ملی گرا {{سخ}} [[حزب ایران]] {{سخ}} [[حزب ایران نوین]]{{سخ}} [[حزب رستاخیز]]
| سمت = وزیر
| پست‌های قبلی = وزیر آب و برق
| فعالیت‌ها =
| قبل از =
خط ۲۷:
'
منصور روحاني قزوینی در سال 1300 ش در بخش 5 تهران به دنيا آمد. تحصيلات دوره ابتدايي را در مدرسه انتصاريه تهران در سال 1313 به پايان برد. دوره اول و دوم متوسطه را در [[دبيرستان دارالفنون]] پشت سر گذاشت و در 1319 ديپلم علمی گرفت و براي ادامه تحصيل وارد [[دانشكده فني دانشگاه تهران]] شد و در رشته مهندسی راه و ساختمان درس خواند. از همان دوره دانشجويی به عنوان نقشه كش در بنگاه راه آهن دولتي ايران وابسته به وزارت راه استخدام شد (1321). در شهريور 1322 به اداره امور سيلوها رفت و يك سال به صورت روزمزد كار كرد. در 1323 پس از فارغ التحصيل شدن از دانشكده فنی، دوره يك ساله خدمت زير پرچم را با عنوان افسر وظيفه دوره هجدهم دانشكده افسری، پشت سر گذاشت. يك سال بعد (1324) برای كار به آبادان رفت و در شركت نفت ايران و انگليس با سمت تصدی ساختمان تصفيه خانه آب شهر آبادان مشغول شد؛ اما بيشتر از 9 ماه آن جا نماند و به تهران بازگشت.
روحانی در سال 1325 برگ درخواست كار را در شهرداری تهران پر كرد و مدتي بعد در اداره لوله كشی تهران استخدام شد. سير ترقی او از همين زمان آغاز گشت. دوسال از كار او در اين اداره گذشته بود كه شورای فرهنگي بريتانيا در سال 1327 آمادگی خود را براي پرداخت هزينه سفر مطالعاتی منصور روحانی در [[يونيورسيتی كالج لندن]] اعلام كرد و وی عازم انگلستان شد.
روحانی حدود 10 ماه در تاسيسات آب آن كشور، مطالعاتی صورت داد و پس از بازديد از شركت هاي لوله سازی در شهريور 1328 به ايران بازگشتند.سمت بعدی او در اداره لوله كشي تهران- كه اينك سازمان ناميده مي شد- معاونت دفتر فنی بود. در سال 1330 روحانی رياست دفتر فنی اين سازمان را بر عهده گرفت. [[غلامعلی ميكده]] مديركل [[سازمان آب]] تهران در سال 1332 روحانی را به معاونت اين سازمان برگزيد و در غياب خود وی را قائم مقام سازمان ناميد.
در همين سال او با مشاركت چهارنفر از دوستانش شركت ساختمانی سيويل را تاسيس كرد. تا پنج سال بعد در كنار سمت های دولتی يكی از سهامداران اين شركت بود. خود مي گويد با تصويب قانون منع مداخله كاركنان دولت در قراردادهای دولتی، سهام خود را كه معادل بيست درصد بود به دوميليون ريال به ديگر شركا فروخت و ترجيح داد در مناصب دولتی بماند.
سازمان آب تهران در سال 1334 براي ده نفر از كاركنان خود تقاضای اعطاي نشان از طرف محمدرضا پهلوی كرد كه منصور روحانی در رديف اول قرار داشت. شاه نشان درجه چهارم تاج را در چهارم آبان، روز تولدش، به روحانی هديه كرد. در سال 1337 شاه منصور روحانی را به مديريت عامل سازمان آب تهران برگزيد.
روحاني سال 1339 از طرف وزير كشور به عضويت كميته دائمي برنامه پنج ساله سوم درآمد و يك سال بعد در چهارم آبان 1340 محمدرضا پهلوی نشان درجه سوم همايون را به روحانی داد.
زمانی كه حسنعلی منصور به نخست وزيری رسيد، منصور روحانی را به عنوان وزير آب و برق برگزيد و شاه نيز حكم او را در 17 اسفند 1342 صادر كرد. وزارت ديرپای او در حكومت شاهنشاهی از همين دوره آغاز شد. پس از كشته شدن [[حسنعلي منصور]] و روی كار آمدن [[اميرعباس هويدا]]، وزارت آب و برق برای روحاني محفوظ ماند.
روحانی در كابينه دوم هويدا نيز سمت خود را حفظ كرد و شاه در 26 مهر 1346 او را در اين سمت ابقا نمود و يك ماه بعد در چهارم آبان نشان تاج گذاری را به او هديه داد. سال بعد، در نوزدهم دي 1347 نشان درجه يك اصلاحات ارضی از طرف شاه به اواعطا شد. در سال 1348 وزارت امور خارجه به منصور روحانی اطلاع داد كه شاه داده است نشان Légion d'honneur ([[لژیون دونور]]) دولت فرانسه را دریافت کند. دولت اتريش هم در اواخر سال 1348 نشانی به او هديه كرد. در كابينه سوم هويدا، تصدی هشت ساله روحانی در وزارت آب و برق پايان يافت و او به وزارت كشاورزی و سرپرستی وزارت منابع طبيعی منصوب شد- كه يك سال بعد با ادغام آنها در یک دیگر وزارت كشاورزی و منابع طبيعی خوانده شد. در همان سال (1350) به مناسبت بيست و پنجمين سال سلطنت شاه يك قطعه مدال يادبود به روحانی هديه شد. شاه يك سال بعد به درخواست وزير كار و امور اجتماعی نشان درجه يك كار را به منصور روحانی داد.
منصور روحانی در سال 1354 بنا به درخواست [[عبدالحسين سميعی]]، وزير علوم و آموزش عالی و پيرو فرمان شاه به عضويت هيات امنای [[دانشگاه سپاهيان انقلاب]] درآمد. در كابينه چهارم هويدا بار ديگر به پيشنهاد او و فرمان محمدرضا پهلوی، روحانی به سمت وزير كشاورزی و منابع طبيعي منصوب شد. در سال 1355 شاه در فرمان ديگری روحاني را به عضويت شورای عالی [[موسسه پژوهش های دهقانی و روستايی]] برگزيد و نيز در همان سال به خواست شاه عضو [[شورای عالی پيش آهنگی]] شد.
در سال 1356 وزارت كشاورزی و منابع طبيعی به [[وزارت كشاورزی و عمران روستايی]] تغيير نام داد. پس از اين تغيير، شاه در 5 تير 1356 به پيشنهاد هويدا، روحانی را درسمت وزارت اين وزارتخانه ابقا كرد. كمتر از يك ماه بعد، با جا به جايی دولت و روی كار آمدن [[جمشيد آموزگار]]، عمر چهارده ساله وزارت روحانی هم به پايان رسيد. سمت بعدی روحانی، رياست هيات مديره و مديريت عامل [[سازمان نوسازی و عمران اراضی غرب تهران]] بود كه به دستور شاه بدان گمارده شد.
پس از سقوط دولت آموزگار در مردادماه 1357 و روی كار آمدن [[جعفر شريف امامی]]، در حالی كه اعتراضات و اعتصابات مردمی عليه حكومت شاه فضای جامعه را ملتهب كرده بود و نخست وزير جديد با شعار «[[آشتی ملی]]» مامور جلوگيری از التهاب بيشتر جامعه بود، اقدام به دستگيری برخی از دولتمردان نظام شاهنشاهی كرد كه منصور روحانی يكي از آنها بود. وي طبق ماده 5 قانون حكومت نظامی در شهريورماه 1357 به اتهام سوءاستفاده از موقعيت خود در زمان وزارت دستگير شد.
منصور روحانی پس از پیروزی انقلاب، محاکمه شد و با حکم [[صادق خلخالی]] در 22 فروردین 1358 تیرباران شد.
سطر ۴۱ ⟵ ۵۹:
==منابع==
*هدایت الله بهبودی, باز خوانی پرونده یک وزیر: منصور روحانی, فصلنامه مطالعات تاریخی, زمستان 1382 شماره 1, صفحه 168 تا 207
* {{یادکرد وب|نویسنده =|نشانی = http://magiran.com/npview.asp?ID=2240098 |عنوان =بازخوانی پرونده یک وزیر: منصور روحانی | ناشر = بانک اطلاعاتی نشریات ایران (به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد)|تاریخ =۲۱ بهمن ۱۳۸۹ |تاریخ بازدید =۲۸ بهمن ۱۳۸۹ }}
[[رده:سیاست‌مداران اهل ایران]]
[[رده:اعدام‌شدگان به حکم خلخالی]]
| |||