نگرش‌های بهائی به علم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Shahid (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
یکی از ۱۲ تعلیم اجتماعی [[دیانت بهائی]] این است که [[دین]] باید مطابق [[علم]] و [[عقل]] باشد.
 
'''مطابقت دین با علم و عقل''' یکی از ۱۲ تعلیم اجتماعی [[دیانت بهائی]] است.
به عقیده بهائیان، آن‌چه از مسایل دینی که با علم صحیح مطابقت نداشته باشد، جهل و وهم است و هیچگونه اختلافی بین دین و علم وجود ندارد.
 
بهائیان اعتقاد دارند که دین و علم و عقل هماهنگ بوده و با یکدیگر تطابق دارند. از نظر بهائیان علم موهبت الهی است. از انجا که علم کاشف حقایق اشیاء است بهائیان علم را بزرگترین منقبت جهان می‌دانند. <ref> خطابات صفحه ۳۵۷
بهائیان معتقدند که علم حقیقی همان دین الهی است. البته فرضیه‌های علمی‌ای که هنوز قطعی نشده و پایه و اساس آنها به طور علمی و منطقی اثبات نشده، از علوم مسلم و ثابت، جدا است.
</ref>
بهائیان علم را اعظم منقبت عالم انسانی می‌دانند و همگان را به تحصیل علوم و معارف سودمند به حال بشر تشویق و ترغیب می‌نمایند.
 
عبدالبهاء می‌گوید: «...دین با علم توأم است زیرا دین و علم هر دو حقیقت است اگر دین مخالف حقیقت باشد وهم است و هر مسئله‌ی دینی که مخالف علم صحیح و عقل کامل باشد شایان اعتماد نه. پس تقالید و رسوماتی که منافی علم و ترقّی است باید زائل نمود...»<ref>پیام ملکوت، عبدالحمید اشراق خاوری، ص ۵۹</ref>
 
[[عبدالبهاء]] دین را مروّج علم می‌داند و اظهار می‌دارد که هرگاه یک [[دین]] الهی ظهور کرده، علوم و فنون نیز توسط پیروان آن دین و حتی مردمان دیگر، پیشرفت زیادی حاصل نموده‌است. <ref>افاقیه صفحه‌ی ۱۳۰</ref>
 
عبدالبهاء ، همچنین جهل و تقلید را موجب گمراهی و عامل اختلافات میان اقوام مختلف می‌داند و علم را سبب عزت و رفع بسیاری از مشکلات بشر معرفی می‌نماید.<ref> خطابات تهران صفحه‌ی ۶۳</ref> به علاوه مقام علما و فلاسفه‌ی روشنفکر را عظیم می‌شمارد. <ref>لوح حکما</ref> <ref>لوح دکتر فورال</ref>
 
==انواع علم==
 
[[عبدالبهاء]] می‌گوید:
 
«... علم بر دو قسم است: علوم مادیه و علوم الهیه. علوم مادیه کشف اسرار طبیعت کند، علوم الهیه کشف اسرار حقیقت نماید. عالم انسانی باید تحصیل هر دو علم کند ؛ اکتفای به یک علم ننماید، زیرا هیچ پرنده‌ای بجناح واحد پرواز نکند. باید به دو بال پرواز نماید. ... مقصود از علم لاهوتی (الهی) کشف اسرار الهی است، ادراک حقایق معنوی است. ...» <ref>نجم باختر جلد سوم، شماره ۶-۷-۸</ref>
 
==تطابق علم و دین==
 
دین [[بهائی]] تأکید می‌نماید که علم و دین تفکیک ناپذیرند ؛ اگر حقیقت یکی باشد، محال است که علم مطلبی را صحیح تلقی نماید ولی دین آن را حقیقت به حساب آورد. <ref>دیانت بهائی آیین فراگیر جهانی، اثر [[ویلیام هاچر]] و [[دوگلاس مارتین]] ، ص۱۲۱</ref>عبدالبهاء علم و عقل را میزان سنجش تلقی می‌کند و بیان می‌دارد که انسان باید دین را با عقل بسنجد و بفهمد.<ref>پیام ملکوت، تألیف عبدالحمید اشراق خاوری، صفحه‌ی ۸۹و۹۰</ref>
 
===ضعف عقل===
 
طبق اعتقادات [[بهائی]] عقل انسان با تمام توانائی‌های انکارناپذیرش، نمی‌تواند کاملا درست تصمیم بگیرد و اگر نتواند مطلبی را که دین می‌گوید ادراک نماید، قصور از دین نیست بلکه از عقل است. <ref>خطابات مصر صفحه‌ی ۲۲۵</ref> و تنها عقل کامل، عقل کلّی الهی است که ماوراء طبیعت است و محیط بر جمیع اشیاء است. این عقل فقط مخصوص مظاهر مقدسه‌است.<ref>[[مفاوضات]] عبدالبهاء ص۲۱۹-۲۲۰</ref>
 
==پاورقی==
<references/>
==منابع==
*مبادی روحانی دیانت بهائی
 
==منبع==