تیمائوس (افلاطون): تفاوت میان نسخه‌ها

'''تیمائوس''' ({{زبان-یونانی|Τίμαιος}} تلفظ [tǐmaɪ̯os]) کتابی نوشته [[افلاطون]] در سن ۷۰ سالگی‌اش است که «رمان تاریخی» و «افسانه‌ای درباره طبیعت» نیز نام گرفته استگرفته‌است.<ref>{{یادکرد |کتاب=[[متفکران یونانی (کتاب)|متفکران یونانی]] |نویسنده =تئودور گمپرتس |ترجمه=محمدحسن لطفی |ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |صفحه=ص ۱۱۴۶ |سال= |شابک= }}</ref> این کتاب عمدتا در قالب سخنگویی انفرادی (مونولوگ) طولانی است که توسط شخصیت اصلی، درحدود ۳۶۰ پیش از میلاد نوشته شده‌است. این روش برای پیشبرد گمانه زنی در خصوص ماهیت جهان مادی و انسان است که در ادامه مباحث کریتیاس (افلاطون) می‌آید.

مباحثه یک روز پس از توضیح اظهارات الگوی سقراط رخ داد . در آثار افلاطون چنین مباحثی در حضور عموم تحقق میافت. سقراط احساس کرد مباحث ارائه شده وی در این خصوص برای جلب انظار کافی نیست . Hermocrates تمایل داشت به سقراط کمک کند و اشاه کرد که افلاطون فقط علل و شرح وقوع (20b) را میداند. افلاطون در ادامه داستان سفر سولن (مقنن یونانی) به مصر را در جایی که موضوع آتلانتیس را میشنودمی‌شنود و اینکه چگونه بعدها آتن یکی از بهترین مناطق برای به راه انداختن آتش جنگ بر علیه آتلانتیس بود اشاره میکندمی‌کند. افلاطون معتقد است که او خود میتواندمی‌تواند پیشروی کند و اشاره میکندمی‌کند که Timaeus قادر به ارائه شرح وقوع از نقطه آغاز جهان ،جهان، به انسان میباشدمی‌باشد. داستان آتلانتیس به Critias واگذار شد و محتوای اصلی مباحثه ،مباحثه، و تفسیر آن به کمک Timaeus ادامه یافت.

== خلاصه ایخلاصه‌ای از گزارش Timaeus ==

Timaeus با تمایز قائل شدن بر جهان ماده و جهان ابدی آغاز میشودمی‌شود. جهان ماده ،ماده، جهانی است که تغییر و مرگ در آن وقوع میابد، بنابر این هدف از ایجاد آنآن، ،درکدرک عدم وجودعلت و منطق است. لیکن جهان ابدی هرگز تغییر نمیکندنمی‌کند بنابر این درک حاصل از آن منطقی و دارای علت است (28a).

سخنانی در خصوص دو جهان مشروط به توجه به تفاوت طبیعت اهداف هر یک میباشد می‌باشد. در واقع تعریف آنچه که تغییر نمیکند ،نمی‌کند، ثبات و شعور و آگاهی آشکار برای ثبات و عدم تغییر است . (29b) در حالی که تعریف آنچه که تغییر میکندمی‌کند و محتمل است ،است، فقط تغییرو احتمال است . هر موجودی که ایجاد شود ،شود، واقعی و باور کردنی است (29c). بنابر این در تعریف جهان ماده ،ماده، کسی نباید به دنبال چیزی فراتر از یک داستان محتمل باشد . (29d)

Timaeus اعلام میکند ،می‌کند، از آجایی که هیچ چیز ایجاد نمیشودنمی‌شود و تغییر نمیکندنمی‌کند مگر آنکه دلیلی برای ایجاد و تغییر داشته باشد ،باشد، میتوانیممی‌توانیم بگوییم که علت عالم باید یک ایجاد کننده و سازنده باشد. از آنجایی که عالم ،عالم، هدفمند است ،است، این خالق بایستی برای ساخت آن، مدل جهان ابدی را به کار برده باشد نه مدل میرا و از بین رونده را . لذا استفاده از جهان ابدی و به شکل بی نقص به عنوان یک الگو منجر به ایجاد جهان ما شد که سابق بر این ،این، فقط به شکل ناقص و نا کامل وجود داشت.

Timaeus با توضیحی بر ایجاد عالم ادامه یافت مبنی بر اینکه عالم ساخته یک خالق الهی است، که خواستار این است که یک مخلوق نیکو بتواند در آن تا حد نیک بودن جهان ،جهان، نیک باشد. خالق میگویدمی‌گوید برای ساختساخت، ، ماده ایماده‌ای برای او بیاورند که از الگوی ثابت و تغییر ناپذیر نمونه گیری شده استشده‌است.

Timaeus توضیح میدهدمی‌دهد که این ماده در استفاده از چهار عنصر (زمینزمین، ، هوا ،هوا، آتش و آب) دارای یکدستی و توازن نبود و مخلوطی بدون شکل و بی حدکت بود. از آنجایی که نظم بیش از بی نظمی مطلوب است ،است، نقش اصلی خالق ،خالق، ایجاد نظم و وضوح در این ماده بود. بنابر این تمام ویژگی هایویژگی‌های جهان بایستی یا با عنایت به انتخاب خالق آن از خوبی وهدفمندی تعریف شود یا از طریق تمایز میان خیر و شر.

== تاثیرات آتی ==