در ایران، مرز بین [[ژوراسیک ]] و [[کرتاسه]] به خوبی توصیف نشده و باور همگان بر آن است که این مرز با رخداد زمینساختی [[سیمرین پسین]] مشخص میشود که از نوع کوهزایی است. ولی یافتههای نوین نشان میدهند که بر خلاف پندارهای موجود، در بسیاری از نقاط ایران، مرز آشکوبهای تیتونین ([[ژوراسیک پایانی]])و بریازین ([[کرتاسه آغازی ]]) تدریجی و از نوع محیطهای ژرف است. به سخن دیگر، رویداد نامگذاری شده به سیمرین پسین، در اوایل [[کرتاسه پیشین ]] و پس از آشکوب بریازین و به احتمال قوی در زمان نئوکـومین (پیش از بارمین) رویداده که موجب خـــروج گستـــرده زمین از آب و برقـــراری شرایط قارهای شدهاست. به همینرو است که به جز زاگرس، حوضه فلیشی خاور ایران و مکران، نهشتههای پس از رخداد سیمرین پسین انباشتــههــای آواری سرخ رنگ است که با یک گذر تدریجی به ردیفهای کربناتــی اُربیتولیندار بارمین – آپتین میرسد.