صدراعظم آلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آدولف هیتلر]] در ژانویه ۱۹۳۳ صدراعظم آلمان شد. زمانی که طبق توافق تاریخدانان نقطه شروع [[رایش سوم]] محسوب می‌شود. به محض به دست آوردن این مقام، هیتلر شروع به کسب قدرت بیشتر و تغییر ماهیت صدراعظم کرد. تنها پس از ۲ ماه از به قدرت رسیدن هیتلر، و پس از آتشسوزی در ساختمان رایشستگ(پارلمان)، بدنه‌ی رایشستگ [[قانون اختیاردهی]] را تصویب کرد که به صدراعظم اختیارات کامل قانون‌گذاری برای یک مدت ۴ ساله را می‌داد. بر این اساس، صدراعظم می‌توانست هر قانونی را بدون در جریان قرار دادن پارلمان تصویب کند. قدرت صدراعظم همچنان در حال افزایش بود تا اینکه رئیس‌جمهور [[پاول فون هیندنبورگ]] از دنیا رفت. هیتلر از قانون اختیاردهی استفاده کرد تا مقام ریاست‌جمهوری را با مقام صدراعظم ادغام کند و مقام جدیدی به نام فیورر{{آلمانی|Führer}} یا [[پیشوا (مقام)|پیشوا]] ایجاد کند. با وجود آنکه مقام‌ها در هم ادغام شده بودند ولی همچنان هیتلر را "صدراعظم و پیشوا"{{آلمانی|Führer und Reichskanzler}} می‌خواندند، که نشان می‌داد مقام‌های رهبر کشور و رئیس دولت همچنان دو مقام جدا هستند که در دست یک نفر هستند. این جدا بودن زمانی مشخص‌تر در آوریل ۱۹۴۵ هیتلر اعلام کرد پس از مرگش مقام [[پیشوا (مقام)|پیشوا]] از بین خواهد رفت و دوباره یک رئیس جمهور و یک صدراعظم جداگانه وجود خواهد داشت. در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ [[هیتلر]] خودکشی کرد و به مدت کوتاهی [[یوزف گوبلز]] آنگونه که در وصیت‌نامه‌ی هیتلر خواسته شده بود، جای او را به عنوان صدراعظم گرفت. پس از مدت کوتاهی گوبز نیز خودکشی کرد و قدرت به دریاسالار [[کارل دونیتز]] به عنوان رئیس‌جمهور آلمان رسید. دونیتز در مقابل [[لوتز گراف شورین فن کروسیک]] را به ریاست دولت آلمان منصوب کرد. دونیتز و شورین در مورد تسلیم با [[متفقین]] مذاکره کردند.