دوره ادو: تفاوت میان نسخه‌ها

چندین قرن پیش از آن، [[شوگون‌سالاری کاماکورا]] شانه‌به‌شانهٔ دربار امپراتوری ژاپن به حکمرانی مشغول بود. اما در [[شگون‌سالاری توکوگاوا]] دیگر رقیبی برای جنگسالاران (طبقهٔ بوشی bushi) باقی نمانده بود. در پایه‌گذاری شوگون‌سالاری توکوگاوا، [[توکوگاوا ایه‌یاسو]] بیشترین بهره را از تلاش‌های [[اودا نوبوناگا]] و [[تویوتومی هیده‌یوشی]] برد و حکومتی را سامان داد که پانزده نسل قدرت را در اختیار داشت. او مرکز فرمانروایی خود را [[ادو]] ([[توکیو|توکیوی]]ی امروزی) قرار داد. در این دوره کشور در میان دویست [[دای‌میو]] تقسیم شده بود. در دوره ادو [[سامورایی|سامورایی‌ها]]‌ها بالاتر از کشاورزان و صنعتگران و بازرگانان، که مردم عادی به شمار می‌آمدند، قرار گرفتند. شوگون‌سالاران ادو تحت عنوان تجمل‌ستیزی قانون‌هایی را بر علیه مدل مو، لباس و آویزه‌های اضافی به تصویب رساندند. برای جلوگیری از شورش دای‌میوها، از آن‌ها خواسته شد تا خانه‌هایی پرهزینه و تجملاتی در ادو دایر کنند و به صورت نوبتی در این منزل‌ها اقامت گزینند.

ایه‌یاسو نیز همچون تویوتومی هیده‌یوشی دادوستد با خارجیان را تشویق می‌کرد. با این همه نسبت به آنان بدگمان بود. ایه‌یاسو مایل بود ادو را به [[بندرگاه|بندرگاهی]]ی عمده تبدیل کند اما وقتی متوجه شد که [[اروپایی|اروپایی‌ها]]‌ها بندر [[کیوشو]] را ترجیح می‌دهند و [[چین|چینی‌ها]]ی‌ها نیز تمایلی به برقراری ارتباط تجاری رسمی با ژاپن ندارند، تصمیم به اداره دادوستد موجود گرفت و تنها به بعضی از بندرها اجازه داد تا شماری از کالاهای تعیین‌شده را خرید و فروش کنند.