محمد معزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''امیرابوعبدالله محمد پسر عبدالملک مُعِزّی نیشابوری'''[[شاعر|شاعری]]ی [[فارسی‌زبانان|فارسی زبان]] . پدرش [[عبدالملک برهانی]] از شاعران دربار [[الب ارسلان]] بود و در اوایل سلطنت [[ملکشاه سلجوقی]] وفات یافت و محمد فرزندش، به جای او به خدمت سلطان ملکشاه در آمد و تخلص شعری خود '''معزی''' را از لقب سلطان که «معزالدین» بود، اقتباس کرد.معزی شاعر بزرگ دربار [[ملکشاه سلجوقی]] بود و از سوی این پادشاه لقب ''امیر'' گرفت.

این [[شعر]] مورد توجه [[سلجوقیان|ملکشاه سلجوقی]] قرار می‌گیرد و از راه انعام [[اسب|اسبی]]ی به او می‌بخشد و معزی اين رباعی را می‌گوید:

ماهیت عمده [[شعر]] معزی سادگی آنست، وی معانی بسیار را در الفاظ ساده و خالی از تکلف ادا می‌کند. کوششی که او در سرودن [[غزل|غزل‌های]]‌های نغز به کار برده مسلما وسیله موثری در پیشرفت فن غزل‌سرایی شده است. معزی درترکیب الفاظ بیشتر از شاعران دیگر اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری تحت تاثیر لهجه عمومی عصر خود قرار گرفته است. دیوان امیرمعزی که به وسیله [[عباس اقبال آشتیانی]] مرتب و چاپ شده، ۱۸۶۲۳ بیت شعر دارد.