هپاتیت ئی: تفاوت میان نسخه‌ها

از خانواده [[پیکورنا]] [[ویروس|ویروسها]]ها و جنس [[هپاتویروس]] است که قبلا تحت عنوان آنتروویروس ۷۲ طبق بندی شده‌است. اما اکنون بنام [[هپاتیت عفونی]] نامیده می‌شود. این ویروس کروی شکل است و تقارن ۲۰ وجهی دارد. بدون پوشش است و [[آران‌ای ویروس]](RNA مثبت) است. توسط [[دهان]] و [[مدفوع]] انتقال می‌یابد. دوره کمون آن تقریبا ۱ ماهه‌است. بیماری مزمن [[کبد|کبدی]]ی ایجاد نمی‌کند و به ندرت کشنده‌است و هیچ تشانه [[آنتی ژن|آنتی ژنی]]ی با دیگر ویروس‌های کبدی ندارد. [[انسان]] و [[میمون]] میزبان‌های طبیعی این ویروس هستند. [[نوکلئوکسید]] آن در برابر [[اتر]] و [[اسید]] از سایر پیکورنا ویروس‌ها مقاوم‌تر است و به علت همین مقاومت باید در برخورد با [[بیماران]] مبتلا احتیاط کرد. با استفاده از گیرنده‌های سطح [[سلول|سلولهای]]های [[کبدی]] وارد سلول می‌شود. جزئیات پاتوژنیسیته برای این ویروس مشخص نیست. از طریق [[دستگاه گوارش]] فرد را آلوده می‌کند. احنمالا در سلول‌های اوروفارنکس و اپیتلیال [[روده]] تکثیر پیدا می‌کند. اگرچه انترفرون باعث محدوده شدن ویروس می‌شود اما سیستم ایمنی نیز در صدمه زدن به سلول‌های کبدی آلوده به ویروس و حذف آنها از بدن بی تاثیر نیست. به دنبال ضایعات سلول‌های کبدی [[یرقان]] ظاهر می‌شود. این ویروس از طریق [[صفرا]] وارد روده و مدفوع می‌شود و از ۱۰ روز قبل از ظهور علایم و ایجاد [[آنتی‌بادی]] در [[مدفوع]] وجود دارد و از طریق مدفوع منتشر می‌شود.

[[علایم بالینی]] آن شامل [[خستگی]],، [[بی اشتهایی]],، [[ضعف]],، [[تهوع]],، [[شکم درد]],، [[یرقان]]، تیره شدن رنگ [[ادرار]] است و این بیماری در افراد [[بالغ]] شدید تر از از کودکان است. در [[کودکان]] اغلب بدون جلب توجه سپری می‌شود و در اکثر موارد بهبودی کامل حاصل می‌شود. حداکثر [[شیوع]] این بیماری بین سنین ۳۰ تا ۱۵ است.

در اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت A تیتر HAVIgm بالا است. لذا مهمترین تست سرولوژی بررسی HAVIgm است که به روش رادیوایمنواسی و [[تست الیزا|الیزا]] قابل اندازه‌گیری است و همچنین بررسی [[بیلی روبین]] هم جهت ارزیابی اختلال کبدی ارزشمند است.