قطعه (شعر): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
رده و خرد و .. |
Shoshtari123 (بحث | مشارکت‌ها) |
||
خط ۳:
تعداد ابیات یک قطعه، حدّ اقل ۲، و حدّ اکثر آن به طور معمول ۱۵ است، ولی گاهی تا ۵۰ بیت و بیش از آن هم رسیده‌است.
==
{{شعر}}
{{ب| دانی که را سزد صفت پاکی؟ | آن کو وجودِ پاک نيالايد}}
خط ۱۰:
{{ب| مَردُم بدين صفات اگر يابی | گر نام او فرشته نهی شايد}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[پروین اعتصامی | اعتصامی]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| شنیده‌اید که آسایش بزرگان چیست | برای خاطر بیچارگان نیاسودن}}
{{ب| به کاخ دهر که آسایش است بنیادش | مقیم گشتن و دامان خود نیالودن}}
{{ب| همی ز عادت و کردار زشت کم کردن | هماره بر صفت و خوی نیک افزودن}}
{{ب| رهی که گمرهی‌اش در پی است،نسپردن| دری که فتنه‌اش اندر پی است، نگشودن}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[پروین اعتصامی | اعتصامی]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| خلید خار درشتی به پای طفلی خرد| به هم برآمد و از پویه بازماند و گریست}}
{{ب| بگفت مادرش این رنج اولین قدم است| ز خار حادثه تیه وجود خالی نیست}}
{{ب| هنوز نیک و بد زندگی به دفتر عمر | نخوانده‌ای و به چشم تو راه و چاه،یکی است}}
{{ب| ندیده زحمت رفتار،ره نیاموزی | خطا نکرده،صواب و خطا چه دانی چیست}}
{{ب| دلی که سخت ز هر غم تپید شاد نماند | کسی که زود دل آزرده گشت،دیر نزیست}}
{{ب| هزار کوه گرت سد راه شوند برو| هزار ره گرت از پا درافکنند، بایست}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[پروین اعتصامی| اعتصامی]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| گلی خوش‌بوی در حمام روزی| رسید از دست مخدومی به دستم}}
{{ب| بدو گفتم که مشکی یا عبیری| که از بوی دلاویز تو مستم}}
{{ب| بگفتا من گِلی ناچیز بودم | ولیکن مدتی با گُل نشستم}}
{{ب| کمال هم‌نشین در من اثر کرد | وگرنه من همان خاکم که هستم}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[سعدی| سعدی]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بر سر بازار جان‌بازان منادی می‌زنند| بشنوید ای ساکنان کوی رندی بشنوید}}
{{ب| دختر رز چند روزی هست از ما گم شدست| رفت تا گیرد سر خود هان و هان حاضر شوید}}
{{ب| جامه‌ای دارد ز لعل و نیم‌تاجی از حباب | عقل و دانش برد و شد تا ایمن از وی نغنوید}}
{{ب| هر که آن تلخم دهد حلوا بها جانش دهم | ور بود پوشیده و پنهان به دوزخ در روید}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[حافظ| حافظ]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دل شناسد که چیست جوهر عشق| عقل را ذره‌ای بصارت نیست}}
{{ب| در عبارت همی نگنجد عشق| عشق از عالم عبارت نیست}}
{{ب| هر که را دل ز عشق گشت خراب | بعد از آن هرگزش عمارت نیست}}
{{ب| عشق بستان و خویشتن بفروش | که نکوتر از این تجارت نیست}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[عطار| عطار]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| اهل دنیا سه فرقه بیش نی‌اند | چون طعام‌اند و همچو دارو و درد}}
{{ب| فرقه‌ای چون طعام درخوردند| که از ایشان گریز نتوان کرد}}
{{ب| باز جمعی چو داروی دردند | بر مال و جاه خويش نيفزايد}}
{{ب| مَردُم بدين صفات اگر يابی | که بدان،گه گه است حاجت مرد}}
{{ب| باز جمعی چو درد با ضررند | تا توانی به گرد درد مگرد}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[ابن یمین | ابن یمین]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بهترین مراتب آن باشد| کان به فضل و هنر به دست آید}}
{{ب| رتبتی کان نباشد استحقاق | زودش اندر بنا شکست آرد}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[ابن یمین | ابن یمین]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| ای خواجه رسیده‌ست بلندیت به جایی | کز اهل سماوات به گوشت رسد صوت}}
{{ب| گر عمر تو چون قد تو باشد به درازی| تو زنده بمانی و بمیرد ملک‌الموت}}
{{ب||2={{چپ‌چین}}[[انوری | انوری]]{{پایان چپ‌چین}}}}
{{پایان شعر}}
| |||