زبان سکایی ختن: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳:
}}
'''زبان سکایی میانه'''، یا '''زبان ختنی''' نام شکل میانه برجای مانده از [[زبان سکایی باستان]] است. از زبان [[سکاها|سکاهای]] میانه دو گویش بوسیله آثار بجای مانده شناخته شده‌اند که بنابر منطقه کشف آثار آنها که در [[ختن]] و [[تمشق]] در [[سین‌کیانگ]] [[چین]] است به دو گویش تمشقی و
|پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Saka_language&oldid=372457120
|عنوان = Saka language
خط ۳۰:
}}</ref>
قبایل سکایی، در سرزمینی از حوضهٔ رودخانهٔ تاریم تا مرز بلخ به سرمیبردند و از اوایل سده دوم پیش از میلاد به سوی [[باختری|باختر]] و [[زرنج|زرنگ]] و [[رخج]] و بعدا به هندوستان شمال غربی کوچیدند.<ref name="میر بابایف، عزیز"/>
در سده یازدهم میلادی در نواحی [[کاشغر]] [[زبان کنچگ]] رایج بوده که واژه‌های باقیماندهٔ آن حاکی از شباهت این زبان به گویشهای سکایی است.<ref name="میر بابایف، عزیز"/>
به طوری که بعضی از زبانشناسان ذکر نموده‌اند، شاید [[زبان‌های پامیری]] امروزی ادامهٔ تاریخی گویشهای مختلف سکایی باشند. بررسی قیاسی زبان سکایی ختنی و گویش [[وخی]] امروزی، که از گروه زبان‌های پامیری است، حاکی از شباهت تاریخی این دو زبان است و نشان می‌دهد که از سرچشمه‌ای نزدیک به هم پیدا شده‌اند.<ref name="میر بابایف، عزیز">میر بابایف، عزیز: تحول تاریخی زبان‌های ایرانی در منطقه هندوکش شرقی. در: «نامه پارسی»، سال هشتم، بهار ۱۳۸۲ - شماره ۱.</ref>
==منابع==
{{پانویس|اندازه=ریز}}
| |||