نماز شبات هنگام جمعه شب با مینخامینحا شروع می‌شود و در بعضی فرق غزل غزل‌ها (نوشته شده توسط حضرت سلمان) خوانده می‌شود که کوچک‌ترین کتاب توراستتنخ و 117 ایه بیشتر ندارد و بعد در اکثر فرق کابالات شبات (قبول کردن شنبه) خوانده می‌شود که مقدمهٔ عرفانی مراسم شبات است و قبالاییان در قرن شانزدهم آن را تنظیم نموده‌اند. این کلمهٔ عبری یعنی دریافت شبات و در برخی جوامع یدید نفش که خود غزل ایینی معروفی است معرف آن معناست. حاوی شش غزل است 29 و 95 و 96 و 97 و 98 و 99 که نماد شش روز هفته‌است و سپس لخا دودی به معنای بیا عزیزم خوانده می‌شود شعری که شالوموشلومو هالوی آلکابتز در قرن شانزدهم بر اساس سخنان هانینا تنظیم نمود. برای خواندن آن می‌ایستند و رو به درب باز می‌کنند تا ورود شبات را تبریک گفته و استقبال کنند.
کابالات شبات با خواندن مزمور 29 -که اشاره به پذیرش الزامات شبت دارد- و بعد مزمور 93 به پایان می‌رسد. بسیاری گروه‌ها قسمتی را برای مطالعه در این مقام در نظر می‌گیرند مثل بامه مادلیکنی یا امار ریبی العازار و بعد از ان هم که زمان خواندن معاریو است برخی گروه‌ها می‌گویند ان مطالعات زمانش بعد از ادای معاریو است در بعضی گروه‌ها هم در اینجا خواندن قسمتی از زهر را تجویز می‌کنند که مجموعه‌ای است از کتب قبالایی.
