نوا (دستگاه موسیقی): تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: مرتبسازی ردهها؛ زیباسازی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵:
این دستگاه در گذشته جزئی از [[دستگاه شور]] بوده است. دستگاه نوا را آوازی در حد اعتدال که آهنگی ملایم و متوسط، نه زیاد شاد و نه زیاد حزنانگیز دارد، میشناسند. نوا یک از دستگاههایی است که به ندرت توسط اساتید اجرا میشود و آوازخوانان جوان بیشتر به سمت شور و متعلقات آن (به علت سادگی و روانتر بودن) تمایل دارند. بسیاری از اساتیدی هم که این دستگاه را اجرا کردهاند، آن اثر تبدیل به یکی از ماندگارترین آثار آنان شده است. مانند چهره به چهره [[محمدرضا لطفی]]، نینوا [[حسین علیزاده]]، [[نوا (آلبوم موسیقی)|نوا و مرکب خوانی]] [[محمدرضا شجریان|شجریان]] و دود عود [[پرویز مشکاتیان]]. هر چند که بعضی از اساتید مثل [[علینقی وزیری]] و [[روحالله خالقی]]، نوا را مشتق از شور شناختهاند، اما این دستگاه دارای تفاوت در نت شاهد و ایست و همچنین شخصیت مستقل آوازی با شور و مشتقات آن میباشد.
طبق نظر عرفانی [[مجید کیانی]] در باره ی موسیقی ایرانی ، " نوا " سرانجام نیایش زندگی و انسان است. سرانجام آهنگ روشنایی روز که به تاریکی و نیستی می رسد، فقر وفنا است، نوید شبی تازه را می دهد که سرانجام تولدی است تازه و آن تکرار مدار که همان ابتدای آن " شور" است. (مقام فنا در وادی های هفت گانه ی عشق)
== گوشهها ==
|