اتیلن: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی |
|||
خط ۸۴:
در سال 1795، اتیلن را گاز [[اولفین]] می‌نامیدند. اولین سنتز ترکیبات اتیلن (دی کلرو اتان) در سال 1795 توسط شیمیدان هلندی انجام شد. در اواسط قرن 19 به علت اینکه C<sub>2</sub>H<sub>4</sub> یک [[هیدروژن]] از C<sub>2</sub>H<sub>5</sub> اتیل کم داشت، پسوندهای ene (از ریشه یونانی) به آخر اتیل اضافه کرده و از آن به بعد گاز اولفین را اتیلن می‌نامند. تا سال 1852 در متون علمی واژه اتیلن استفاده می‌شد.
در سال 1866 "هافمن" شیمیدان آلمانی، سیستم نامگذاری هیدروکربنها را بر پایه [[آلکان]] بنا نهاد. در این سیستم، هر هیدروکربنی که از آلکان مربوطه دو هیدروژن کمتر داشت، [[آلکن]] با فرمول C<sub>n</sub>H<sub>2n</sub> و اگر چهار هیدروژن از آلکان مربوطه کم داشت [[آلکین]] C<sub>n</sub>H<sub>n</sub> نامیده می‌شود. طبق این نامگذاری، اتیلن به اتن تغییر نام یافت. انجمن بین‌المللی شیمیدانها در سال 1892 این نام را وارد نامگذاری [[
جرم مولکولی این ترکیب 05/28گرم بر مول ودانسیته آن26/1 گرم برلیتر می‌باشد. قابلیت انحلال آن 250mL در یک لیترآب صفر درجه است. نقطه ذوب آن °41.04K و نقطه جوش آن °169.4K و حد انفجارش 2.7 تا 36% در هواست.
| |||