بدیع‌الزمان فروزانفر: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== زندگی ==

 

در سال ۱۳۱۴ هیئت ممیزهٔ دانشگاه تهران مرکب از نصرالله تقوی، [[دهخدا|علی‌اکبر دهخدا]] و ولی‌الله نصر تألیف ارزندهٔ او به نام «تحقیق در زندگانی مولانا جلال‌الدین بلخی» را ارزیابی و به او گواهینامهٔ دکتری اعطا کرد. به استناد این گواهینامه در همان سال به سمت استادی دانشسرای عالی و دانشکده‌های ادبیات و معقول و منقول منصوب شد. در سال ۱۳۲۳ بر اساس رأی شورای استادان به ریاست دانشکدهٔ معقول و منقول برگزیده شد و تا سال ۱۳۴۶ در این سمت باقی بود. از ابتدای تأسیس دورهٔ دکتری ادبیات فارسی در دانشگاه تهران، تدریس در دورهٔ دکتری را به عهده گرفت و برنامهٔ این دوره را پایه‌گذاری کرد. فروزانفر استاد و راهنمای جمعی از دانشجویان مبرز دورهٔ دکتری در دانشکده‌های ادبیات و الهیات بود که بعدها استادان برجستهٔ ادب پارسی و مطالعات فرهنگ ایران شدند از جمله: [[پرویز ناتل خانلری]]، [[ذبیح الله صفا]]، [[مهدی حمیدی شیرازی]]، [[عبدالحسین زرین‌کوب]]، [[غلامحسین یوسفی]]، [[محمدامین ریاحی]]، [[سید محمد دبیرسیاقی]]، [[محمدرضا شفیعی کدکنی]]، [[سیمین دانشور]]، [[ضیاءالدین سجادی]]، [[جلال متینی]]، [[سید صادق گوهرین]]، [[منوچهر ستوده]] و [[منوچهر مرتضوی]].