لایه فیزیکی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

=== زوج به هم تابیده زره دار (STP) ===

این نوع کابل شامل چهار زوج سیم به هم تابیده بوده و دور هر جفت از سیمهای داخل کابل یک لایه فلزی کشیده شده‌است. این لایه کمک مضاعفی به لغو تداخل الکترومغناطیسی می‌کند ولی در عوض اندازه، وزن و هزینه را افزایش می‌دهد. در ضمن این لایه فلزی خود ممکن است بصورت آنتن عمل کرده و پارازیت جذب کند.

این سیم‌ها معمولاً جهت انتقال سیگنالهای [[آنالوگ]] و [[دیجیتال]] مورد استفاده قرار می‌گیرند. معمولاً در شبکه تلفن شهری از این نوع سیم استفاده می‌کنند. [[پهنای باند]] این [[رسانه]] به دو عامل ضخامت سیم و طول سیم بستگی دارد. حداکثر طول مجاز برای این سیمها ۱۰۰متر بوده و برای مسافتهای طولانی تر نیاز به استفاده از [[تکرار کننده]] است.

 

=== زوج به هم تابیده بدون زره (UTP) ===

این کابلها نیز شامل چهار زوج سیم به هم تابیده هستند. در این نوع کابل، زوج سیمها بصورت جداگانه روکش نشده‌اند و تنها یک روکش خارجی برای کل کابل ایجاد شده‌است، لذا این نوع کابلها قابلیت انعطاف بیشتری دارند و در بسیاری از شبکه‌های رایانه‌ای و تلفن از این نوع کابل استفاده شده‌است.

* فیبر تک حالتی: یک سیگنال نوری را در هر زمان انتشار می‌دهد

* فیبر چند حالتی: صدها حالت [[نور]] را به طور هم‌زمان انتقال می‌دهد

 

طراحان فیبرهای نسل سوم، فیبرهایی را مد نظر داشتند که دارای کمترین تلفات و پاشندگی باشند. برای دستیابی به این نوع فیبرها، محققین از حداقل تلفات در طول موج ۵۵/۱ میکرون و از حداقل پاشندگی در طول موج ۳/۱ میکرون بهره جستند و فیبری را طراحی کردند که دارای ساختار نسبتاً پیچیده‌تری بود. در عمل با تغییراتی در پروفایل ضریب شکست فیبرهای تک مد از نسل دوم، که حداقل پاشندگی آن در محدوده ۳/۱ میکرون قرار داشت، به محدوده ۵۵/۱ میکرون انتقال داده شد و بدین ترتیب فیبر نوری با ماهیت متفاوتی موسوم به فیبر دی.اس.اف ساخته شد.

 

== منابع ==

# شبکه‌های کامپیوتری، آندروس اس.تنن بام، ویراست چهارم(۲۰۰۳)

# دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا بخش لاتین

# دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا بخش فارسی

 

[[رده:پروتکل‌های لایه فیزیکی]]

[[رده:مدل مرجع OSI]]