لاکهید سی-۱۴۱ استارلیفتر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز r2.7.1) (ربات: افزودن da:C-141 Starlifter؛ اصلاح ar:سي-141 ستارليفتر |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶:
در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی [[خدمات حمل و نقل هوایی نظامی]] [[نیروی هوایی ایالات متحده]] بر تعداد قابل توجهی از هواپیماهای با نیروی رانشی پروانهای برای جابه جاییهای راهبردی متکی بود، این هواپیماها میبایست سریع تر از رده خارج میشدند و نیروی هوایی به مزیتهای موتورهای جت نیاز داشت. نیروی هوایی در این فاصله ۴۸ فروند هواپیمای [[سی-۱۳۵ استراتولیفتر]] سفارش داد، سی-۱۳۵ هواپیمای کاربردی بود اما تنها درهای کناری برای بارگیری داشت و تجهیزات حجیم و بزرگ تر از اندازه در آن جای نمیشد، و به طور ویژه توسط ارتش امریکا استفاده میشد.
در بهار سال ۱۹۶۰ نیروی هوایی از پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ رونمایی کرد، نامی که برای هواپیمایی به کار میرفت که میبایست توانایی حمل هر دو تسلیحات راهبردی و تکنیکی را دارا میبود، از بعد راهبردی هواپیما توانایی حمل تسلیحاتی با شعاع عملیاتی حدود ۳٬۵۰۰ مایل دریایی (۴٬۰۰۰ مایل،۶٬۵۰۰ کیلومتر) و وزن ۲۷٬۰۰۰ کیلوگرم (۶۰٬۰۰۰ پوند) را
لاکهید با یک طراحی یکتا به نیازها پاسخ داد، '''مدل ۳۰۰ لاکهید'''، نخستین جت بزرگ که از ابتدا برای حمل بار طراحی شد، مدل ۳۰۰ بال های پهناور با طراحی بال-بالا (بال های هواپیما به بالای بدنه هواپیما متصل می شوند) داشت که چهار موتور توربوفن [[تی اف ۳۳]] هرکدام با نیرویی معادل ۲۷٬۰۰۰ پوند (lbf) در زیر بال ها نصب شده بودند. چیز مهمی که در آن دیده می شد این بود که کابین در ارتفاع ۱٬۲۷ متری (۵۰ اینچ) از سطح زمین قرار داشت که اجازه دسترسی آسان به کابین را از طریق درهای پشتی می داد. دو درب کناری عقب هواپیما طراحی شده بود تا دسته چتربازها از هواپیما پرش کنند (در آگوست ۱۹۶۵ این مدل نخستین پرش چتربازها از یک هواپیمای با موتور جت را فراهم نمود). درهای باربری پشتی می توانستند برای پرتاب تجهیزات هوابرد در هنگام پرواز باز شوند. بال های کناری نصب شده، فضای داخلی برای نگه داشتن و حمل بار به اندازه ۳٬۰۵ متر (۱۰ فوت) عرض، ۲٬۷۴ متر (۹ فوت) ارتفاع و ۲۱٬۳۴ متر (۷۰ فوت) درازا را در اختیار می گذاشت. این اندازه استارلیفتر را برای حمل به عنوان مثال یک موشک بالستیک قاره پیمای کامل [[ال جی ام-۳۰ مینیتمن]] در نگه دارنده خود آماده می ساخت. هواپیما توانایی حمل حدبالای ۳۲٬۱۳۶ کیلوگرم (۷۰٬۸۴۷ پوند) در مسافت های کوتاه و تا ۴۱٬۷۳۰ کیلوگرم (۹۲٬۰۰۰ پوند) در نسخه ای که برای حمل [[موشک مینیتمن]] بدون حمل سایر تجهیزات پیکربندی شده بود را داشت. این هواپیما همچنین می توانست تعداد ۱۵۴ نیروی نظامی، ۱۲۳ چترباز و یا ۸۰ بیمار در بستر را با خود حمل نماید.
[[ar:سي-141 ستارليفتر]]
|