آدنوزین تری‌فسفات: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

| MeltingPt = 187&nbsp;°C (disodium salt) <br /> {{سخ}}''decomposes''

[[پرونده:ATP structure revised.png|leftچپ|270px|thumbبندانگشتی|ساختار آدنوزین تری فسفات ]]

'''آدنوزین تری فسفات''' یا (ATP)، [[نوکلئوتید|نوکلئوتیدی]]ی است که در [[سلول|سلولها]]‌ها به عنوان حامل انرژی بکار می‌رود. آدنوزین فسفات که ترکیب شیمیایی خاصی است، در تمام جانداران برای تبدیل [[انرژی]] به کار می‌رود. آدنوزین تری فسفات با انتقال انرژیش به [[مولکول|مولکولهای]]‌های دیگر، گروه انتهایی فسفات خود را از دست داده و به آدنوزین دی فسفات (ADP) تبدیل می‌شود یا اینکه با از دست دادن دو گروه فسفات (PP۱)، به آدنوزین مونو فسفات (AMP) تغییر می‌یابد، که این فراورده‌ها نیز مجدا می‌توانند با کسب فسفات به (ATP) تبدیل شوند.

بعد از عمل تخمیر، پیشرفت بعدی سوخت و ساز عبارت بود از چرخه مونوفسفات ششگانه (HMP). این عمل اساسا فرایندی بی هوازی است که به کمک انرژی حاصل از آدنوزین تری فسفات، [[هیدروژن]] را از قند آزاد می‌کند. دی اکسید کربن نیز به عنوان فراورده فرعی به دست می‌آید. نیمی هیدروژن مربوط به چرخه HMP از [[آب]] به دست می‌آید. این چرخه معرف مرحله‌ای نسبتا پیشرفته (طی میلیونها سال) است، زیرا، از دشوارترین راه به هیدروژن می‌رسد، نمایشگر دو روای است که عملاً تمامی هیدروژن آزاد از [[سیاره|سیارهها]]‌ها فرار کرده‌است.در هنگام سکس این ادنوزین هدر میرود و سست میشوید

سومین مرحله در این جریان تکاملی (سوخت و ساز)، احتمالاً تغییر ماده آلی به فسفات آلی به کمک نور (فرایندی که طی آن [[گیاه|گیاهان]]ان سبز انرژی نورانی را به [[انرژی]] شیمیایی تبدیل می‌کنند)، یعنی استفاده مستقیم در تولید ATP است. انجام این عمل مستلزم وجود ماده رنگی [[کلروفیل]] (پوروفیرین منیزیم) برای جذب [[نور]]، حضور مواد رنگین یاخته (پروتئینهای آهن دار) برای تبدیل انرژی خارجی، یعنی نور [[خورشید]]، به انرژی ذخیره‌ای موسوم به (ATP) است.

همهٔ موجودات زنده [[انرژی]] خود را از [[نور]] خورشید کسب می‌کنند، اما فقط گیاهان [[سبز]] می‌توانند نور [[خورشید]] را مستقیما به کار گیرند و با کمک مواد اولیه ساده‌ای، مانند [[دی اکسید کربن]]، آب و آمونیاک ترکیبات یاخته‌ای بوجود آورند. این فرایند [[نورساخت]] نامیده می‌شود. قسمت اعظم موجودات دیگر باید محصولات حاصل ار نور ساخت را به صورت [[غذا]] مورد استفاده قرار دهند، یعنی [[گیاه|گیاهان]]ان استفاده کنند، یا موجوداتی را بخورند که خود با گیاهان [[تغذیه]] می‌شوند.

واکنش‌های شیمیایی مربوط به ترکیبات غذایی، شامل [[پروتئین|پروتئینها]]ها،، [[قند|قندها]]ها،، [[چربی|چربیها]]ها،، به دو منظور صورت می‌گیرد، یعنی اینکه مواد پیچیده را به ترکیبات ساده تر تبدیل می‌کند و ضمن این عمل [[انرژی]] مورد نیاز برای انجام فعالیتهای موجودات زنده را فراهم می‌آورند. موجودات زنده نیز با جذب یا ذخیره انرژی، مواد پیچیده تری تولید می‌کنند. فرایند اضمحلال مواد را کاتابولیسم و فرایند ساخت آنها را آنابولیسم می‌گویند. مجموعه این دو فرایند را متابولیسم می‌گویند.

[[پرونده:ATP structure revised.png|leftچپ|270px|thumbبندانگشتی|ساختار آدنوزین تری فسفات ]]

'''آدنوزین تری فسفات''' یا (ATP)، [[نوکلئوتید|نوکلئوتیدی]]ی است که در [[سلول|سلولها]]‌ها به عنوان حامل انرژی بکار می‌رود. آدنوزین فسفات که ترکیب شیمیایی خاصی است، در تمام جانداران برای تبدیل [[انرژی]] به کار می‌رود. آدنوزین تری فسفات با انتقال انرژیش به [[مولکول|مولکولهای]]‌های دیگر، گروه انتهایی فسفات خود را از دست داده و به آدنوزین دی فسفات (ADP) تبدیل می‌شود یا اینکه با از دست دادن دو گروه فسفات (PP۱)، به آدنوزین مونو فسفات (AMP) تغییر می‌یابد، که این فراورده‌ها نیز مجدا می‌توانند با کسب فسفات به (ATP) تبدیل شوند.

بعد از عمل تخمیر، پیشرفت بعدی سوخت و ساز عبارت بود از چرخه مونوفسفات ششگانه (HMP). این عمل اساسا فرایندی بی هوازی است که به کمک انرژی حاصل از آدنوزین تری فسفات، [[هیدروژن]] را از قند آزاد می‌کند. دی اکسید کربن نیز به عنوان فراورده فرعی به دست می‌آید. نیمی هیدروژن مربوط به چرخه HMP از [[آب]] به دست می‌آید. این چرخه معرف مرحله‌ای نسبتا پیشرفته (طی میلیونها سال) است، زیرا، از دشوارترین راه به هیدروژن می‌رسد، نمایشگر دو روای است که عملاً تمامی هیدروژن آزاد از [[سیاره|سیارهها]]‌ها فرار کرده‌است.در هنگام سکس این ادنوزین هدر میرود و سست میشوید

سومین مرحله در این جریان تکاملی (سوخت و ساز)، احتمالاً تغییر ماده آلی به فسفات آلی به کمک نور (فرایندی که طی آن [[گیاه|گیاهان]]ان سبز انرژی نورانی را به [[انرژی]] شیمیایی تبدیل می‌کنند)، یعنی استفاده مستقیم در تولید ATP است. انجام این عمل مستلزم وجود ماده رنگی [[کلروفیل]] (پوروفیرین منیزیم) برای جذب [[نور]]، حضور مواد رنگین یاخته (پروتئینهای آهن دار) برای تبدیل انرژی خارجی، یعنی نور [[خورشید]]، به انرژی ذخیره‌ای موسوم به (ATP) است.

همهٔ موجودات زنده [[انرژی]] خود را از [[نور]] خورشید کسب می‌کنند، اما فقط گیاهان [[سبز]] می‌توانند نور [[خورشید]] را مستقیما به کار گیرند و با کمک مواد اولیه ساده‌ای، مانند [[دی اکسید کربن]]، آب و آمونیاک ترکیبات یاخته‌ای بوجود آورند. این فرایند [[نورساخت]] نامیده می‌شود. قسمت اعظم موجودات دیگر باید محصولات حاصل ار نور ساخت را به صورت [[غذا]] مورد استفاده قرار دهند، یعنی [[گیاه|گیاهان]]ان استفاده کنند، یا موجوداتی را بخورند که خود با گیاهان [[تغذیه]] می‌شوند.

واکنش‌های شیمیایی مربوط به ترکیبات غذایی، شامل [[پروتئین|پروتئینها]]ها،، [[قند|قندها]]ها،، [[چربی|چربیها]]ها،، به دو منظور صورت می‌گیرد، یعنی اینکه مواد پیچیده را به ترکیبات ساده تر تبدیل می‌کند و ضمن این عمل [[انرژی]] مورد نیاز برای انجام فعالیتهای موجودات زنده را فراهم می‌آورند. موجودات زنده نیز با جذب یا ذخیره انرژی، مواد پیچیده تری تولید می‌کنند. فرایند اضمحلال مواد را کاتابولیسم و فرایند ساخت آنها را آنابولیسم می‌گویند. مجموعه این دو فرایند را متابولیسم می‌گویند.

{{انبارویکی‌انبار-رده|Adenosine triphosphate}}