والتر هینتس: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵:
پروفسور والتر هینتس در سال ۱۹۰۶ در [[اشتوتگارت]] دیده به جهان گشود. اوتحصیلات خود را در دانشگاه‌های اشتوتگارت، لایپزیک و مونیخ به پایان رساند و از دانشگاه لایپزیک در تاریخ اروپای شرقی و شرق شناسی دکترا گرفت. تخصص اصلی وی تاریخ ایران بود. در سال ۱۹۳۳ پروفسور بدون کرسی دانشگاه برلین برای علوم اسلامی شد و در سال ۱۹۳۷ به مقام استادی رسید. هینتس در [[جنگ جهانی دوم]] وارد [[ورماخت]] شد و از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در ترکیه بسر برد و با استفاه از این فرصت مجموعه خطی کتابخانه [[استانبول]] را کاوید. او عضو [[اس آ]] و فدراسیون معلمان ناسیونال سوسیالیست آلمان بود.<ref>Anikó Szabó: Vertreibung, Rückkehr, Wiedergutmachung. Göttinger Hochschullehrer im Schatten des Nationalsozialismus, Göttingen 2000. S. 307–308.</ref>
او در جریان جنگ به عنوان یک افسر ضد اطلاعاتی خدمت کرد و
وی گاهی به عنوان مترجم و از ۱۹۵۰ به عتوان دبیر سیاسی روزنامه‌ای در گوتینگن شد.(۱۹۵۷_۱۹۵۰). هینتس در مقدمه کتاب داریوش و ایرانیان آورده‌است: «من در تلاش برای توصیف تاریخ و فرهنگ ایران باستان در چارچوبی روشن و شفاف، خود را شاگرد سپاسگزار یاکوب بورکهارت می‌شناسم.»
| |||