سحابی تاریک: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: تصحیح جایگذاری کاما، شمارگان هزارگان |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
سحابی تاریک ابری از گرد و غبار و گاز است که گازش نور میدانهای ستارگان یا سحابیهای تابان پشت سرش را که از این ابر میگذرند، جذب میکند. سحابیهای تاریک، که به سحابیهای جذبی نیز معروفند، هیچ تشعشعی از خود ندارند، ولی ممکن است نورهای جذب شده را به شکل امواج رادیویی یا انرژی مادون قرمز دوباره بتابانند. شاید جرم سحابیهای تاریک چندین هزار بار از جرم خورشید بیشتر باشد. اگر یک سحابی به اندازه کافی جرم داشته باشد، در نقطهای از زمان موادش فشرده شده و تبدیل به ستاره میشود. شاید سپس سحابی تاریک با ستارگان جوان گرم حرارت ببیند و به سحابی نشری درخشانی تبدیل شود.<ref>دانشنامه رشد</ref>
مشاهدات انجام گرفته بر روی دیگر [[کهکشان]] ها نشان می دهد که غبار در بازوان مارپیچ، به ویژه در لبه درونی آن ها، تمرکز یافته است. علاوه بر این، غبار در ابرهای مجزا نیز متمرکز شده است. این ابرها به صورت نواحی کم ستاره، یا سحابی های تاریک، در مقابل زمینه [[کهکشان راه شیری]] دیده می شوند. دو نمونه از سحابی های تاریک عبارتند از کیسه زغال در آسمان جنوبی و [[سحابی سر اسب]] در [[صورت فلکی جبار]].
سحابی های تاریک گاهی نوارهایی گسترده و مارپیچ می سازند، و گاهی ینز به شکل اجسامی کوچک و تقریبا کروی در می آیند. اجسام اخیر در مقابل زمینه ای روشن، مانند یک سحابی گازی، راحت تر دیده می شوند.بارت یان بوک این اجسام را گویچه یا گلبول نامید. وی این فرضیه را مطرح کرد که آن ها ابرهایی هستند که تازه در حال انقباض به سمت تشکیل ستاره می باشند.
خاموشی ایجاد شده توسط یک سحابی تاریک را می توان به کمک نمودار ولف توضیح داد و مورد مطالعه قرار داد.<ref>[[کتاب مبانی ستارهشناسی]]، صفحه ۳۲۲</ref>
==منابع==
{{پانویس}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=کارتونن|نام=هانو|ترجمه=غلامرضا شاهعلی|عنوان=[[مبانی ستارهشناسی (کتاب)|مبانی ستارهشناسی]]|ناشر=انتشارات شاهچراغ|مکان=شیراز|شابک=978-964-2632-74-9}}
[[رده:سحابیها]]
|