'''نشانگر دیجیتالی شیء''' {{انگلیسی|digital object identifier (DOI)}}، یک [[رشته (علوم رایانه)|رشتهٔ نویسه]] است که منحصراً برای شناسایی [[سند الکترونیکی]] یا دیگر شیءهاشیءها به کار میرود. [[فراداده|فرادادهٔ]] مربوط به شیء، مرتبط با نام ''نشانگر دیجیتالی شیء'' ذخیره میشود، و این فراداده میتواند شامل یک محل، همچون یک [[نشانی وب]] (URL) باشد، جایی که شیء را میتوان در آن یافت. نشانگر دیجیتالی شیء برای یک سند، دائمی است در حالی که محل آن و دیگر فرادادهها میتوانند تغییر کنند. اشاره به یک سند برخط با استفاده از نشانگر دیجیتالی شیء (DOI) آن، پیونددهی پایدارتری را نسبت به اشاره به آن با نشانی وباش (URL) خواهد داشت، چراکه اگر نشانی وب آن تغییر کند، نیاز است تا ناشر فقط فراداده را برای نشانگر دیجیتالی شیء (DOI) بهمنظور پیوند به [[نشانی وب]] جدید بهروز کند.<ref>Witten, Ian H., David Bainbridge and David M. Nichols (2010). How to Build a Digital Library (2nd ed.). Amsterdam; Boston: Morgan Kaufmann. pp. 352–253. ISBN 978-0-12-374857-7.</ref><ref>Langston, Marc; Tyler, James (2004). "Linking to journal articles in an online teaching environment: The persistent link, DOI, and OpenURL". The Internet and Higher Education 7 (1): 51–58.</ref><ref>"[http://www.businessweek.com/magazine/content/01_30/b3742032.htm How the 'Digital Object Identifier' works]". BusinessWeek. 2001-07-23. Retrieved 2010-04-20. "Assuming the publishers do their job of maintaining the databases, these centralized references, unlike current Web links, should never become outdated or broken.".</ref>