امیل کرپلین: تفاوت میان نسخه‌ها

کریپلین پس از این که در سال ١٩٠٣ پروفسور روانپزشکی بالینی دانشگاه مونیخ شد، شروع به نوشتن درباره‌ی سیاستگزاریهای اجتماعی نمود. او یکی از پیشنهاددهندگان اصلی و مؤثر در حرکت [[به‌نژادی]] و [[پاکسازی نژادی]] بود. نوشته‌های او بر [[الکلیسم]]، جرم، زوال و [[هیستری]] متمرکز بودند. او می‌خواست مردم آلمان را به عنوان یک ملت یا نژاد در کنار یکدیگر نگاه دارد. ظاهرا کریپلین به نظریات [[تکامل|تکاملی]] [[لامارک]] هم‌چون وراثت زوال فرهنگی معتقد بود. او متحد و حامی همکار روانپزشکش ارنست رودین در مطالعاتی بود که جهت روشن شدن ساز‌و‌کارهای وراثت ژنتیکی آن‌چه او "پیش‌آگهی ژنتیکی تجربی" می‌خواند انجام شد.

مارتین برون باور داشت که ظاهرا کریپلین و رودین از طرفداران پروپا قرص نظریه خود‌اهلی کردن بودند که خوانش دیگری از داروینیسم اجتماعی است. بر اساس این نظریه، فرهنگ مدرن اجازه نمی‌دهد جامعه هرزه‌زدایی شده و در نتیجه باعث افزایش بیماریهای روانی و زوال ذخیره ژنتیکی می‌شود. کریپلین برخی "نشانه‌های" این مساله را در "تضعیف بقا و مقاومت، کاهش باروری، افزایش جمعیت کارگری و زیانهای اخلاقی ناشی از محدود شدن می‌دانست." او در یکی از نوشته‌هایش آورده است که "تعداد ابلهان، صرعیها، سایکوپاتها، جانیان، روسپیها و ولگردانی که از نسل پدران و مادران الکلی و [[سیفیلیس|سیفیلیسی]] هستند، در شمار نمی‌گنجد." او بر این باور یود که "مثال شناخته‌شده‌ی یهودیان با تمایل بالایشان برای بیماریهای عصبی و روانی به ما می‌آموزد که اهلی شدن پیشرفته و عالی آنها ممکن است در نهایت اثرات مشخصی بر نژاد انسانی بگذارد."

سهم بزرگ کریپلین در دسته‌بندی اسکیزوفرنی و بیماری افسردگی-شیدایی نسبتا برای عوام ناشناخته باقی مانده‌ است و آثار او که فاقد ارزش ادبی یا قدرت آثارفروید بودند، خارج از حلقه‌های علمی شناخته شده نیست. نقش کریپلین در طول بیشتر سده‌ی بیستم در برایر موفقیت نظریات فروید در حاشیه مانده بود. با این حال، دیدگاههای او اکنون در پژوهشهای روانپزشکی و روانپزشکی آکادمیک چیره شده‌اند. امروزه متون منتشره در زمینه‌ی روانپزشکی عمدتا سویه‌ای زیست‌شناختی دارند. نظریات اساسی او درباره‌ی علت‌شناسی و تشخیص بیماریهای روانی پایه‌ی همه‌ی نظامهای تشخیصی کنونی به ویژه [[راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی]] انجمن روانپزشکان آمریکا و [[طبقه‌بندی بین‌المللی آماری بیماری‌ها|طبقه‌بندی بین‌المللی آماری بیماری‌های]] سازمان بهداشت جهانی است. به این ترتیب، کریپلین نه تنها اهمیتی تاریخی داشته، بلکه پژوهشهای روانپزشکی معاصر نیز وامدار اوست.

==خوابها==

در هایدلبرگ و سالهای نخست زندگی در مونیخ، کریپلین ویراستار مجله‌ی آثار روانشناسی {{آلمانی|Psychologisch Arbeiten}} درباره‌ی روانشناسی تجربی بود. یکی از مقالات مشهور او در این مجله تحت عنوان "درباره‌ی اختلالات زبان در رویاها" {{آلمانی| Über Sprachstörungen im Traume}} ست. بر اساس باور به شباهت خواب با روان‌پریشی، بیش از بیست سال به مطالعه‌ی اختلالات زبان در خواب پرداخت تا از این طریق به طور غیرمستقیم اسکیزوفازی را مطاله کند. بیشتر خوابهایی که کریپلین جمع‌آوری کرده است، خوابهای خود اوست و فاقد توضیحات زیاد است.