نگرش‌های بهائی به علم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
BlueDevil (بحث | مشارکت‌ها)
جز تصحیح خرابکاری
خط ۲۲:
دین [[بهائی]] تأکید می‌نماید که علم و دین تفکیک ناپذیرند ؛ اگر حقیقت یکی باشد، محال است که علم مطلبی را صحیح تلقی نماید ولی دین آن را حقیقت به حساب آورد. <ref>دیانت بهائی آیین فراگیر جهانی، اثر [[ویلیام هاچر]] و [[دوگلاس مارتین]] ، ص۱۲۱</ref>عبدالبهاء علم و عقل را میزان سنجش تلقی می‌کند و بیان می‌دارد که انسان باید دین را با عقل بسنجد و بفهمد.<ref>پیام ملکوت، تألیف عبدالحمید اشراق خاوری، صفحه‌ی ۸۹و۹۰</ref>
 
===ضعف عقل===
 
طبق اعتقادات [[بهائی]] عقل انسان با تمام توانائی‌های انکارناپذیرش، نمی‌تواند کاملا درست تصمیم بگیرد و اگر نتواند مطلبی را که دین می‌گوید ادراک نماید، قصور از دین نیست بلکه از عقل است. <ref>خطابات مصر صفحه‌ی ۲۲۵</ref> و تنها عقل کامل، عقل کلّی الهی است که ماوراء طبیعت است و محیط بر جمیع اشیاء است. این عقل فقط مخصوص مظاهر مقدسه‌است.<ref>[[مفاوضات]] عبدالبهاء ص۲۱۹-۲۲۰</ref>
 
==پاورقی==