راحةالصدور: تفاوت میان نسخه‌ها

تولد وی در اواخر قرن ششم در زمان طغرل سوم بوده است. راوندی در ایام جوانی به همراه خال خود که معلم طغرل سوم بود به همدان رفت و در دستگاه طغرل سوم مشغول به کار شد و قرآنی که طغرل تحریر کرده بود، تجلید و تذهیب کرد. پس از قتل طغرل، به آسیای صغیر (آناتولی) سفر کرد و به خدمت کیخسرو بن قلیچ ارسلان سلطان سلجوقی رسید و کتاب راحة الصدور را به نام وی تالیف کرد؛ اما در حقیقت می توان گفت که راوندی، کتاب سلجوقنامه ی ظهیری نیشابوری را رونویسی کرده و با اضافه کردن اشعاری از خود و شاعرانی چون انوری، سید حسن غزنوی و خاقانی، کتابی را آماده کرده و به پادشاه سلجوقی اهدا کرده است. راحة الصدور، از آثار مشهور و شناخته شده ی عصر سلجوقیان است. این کتاب از دو شیوه ی تحریر برخوردار است : آنچه که خود مولف اضافه کرده ملال آور و خسته کننده است و در مواردی که نوشته های ظهیری را نقل کرده، ساده و روان و دلنشین است. این اثر را برای نخستین بار در سال ۱۹۲۱ میلادی، «محمد اقبال» در هند به چاپ رسانید و سپس در تهران با تصحیحات «مجتبی مینوی» از طرف انتشارات امیرکبیر چاپ و منتشر شد.{{مدرک}}