داگلاس ای-۱ اسکایریدر: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''داگلاس ای-۱ اسکاریدر'''(نام پیشین:'''ای دی''') [[جنگنده تهاجمی|جنگندهُ تهاجمی]] آمریکایی است که از اواخر دههُ ۱۹۴۰ تا اوائل دههُ ۱۹۸۰ فعال بود. این جنگنده در عصر [[جت]] دارای موتور ملخ دار پیستونی بود. مدت زمان خدمت اسکایریدر بسیار طولانی بوده و از جنگنده‌های موفق به حساب می‌آمد و حتی بال‌های راست و سرعت پایین آن الهام بخش جت جانشین آن [[فیرچایلد ریپابلیک ای-۱۰ تاندربولت ۲|ای-۱۰ ثاندربولت ۲]] گردید.

کاربران این جنگنده [[نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا|نیروی دریایی]]، [[تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا|تفنگداران دریایی]] و [[نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا|نیروی هوایی ایالات متحدهُ آمریکا]] بودند. این هواپیما همچنین در نیروهای خارجی از جمله [[نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا|نیروی دریایی بریتانیا]]، [[نیروی هوایی فرانسه]] و [[نیروی هوایی جمهوری ویتنام|نیروی هوایی جمهوری ویتنام]] به کار گرفته می‌شد.

 

== طراحی و ساخت ==

این جنگنده در خلال [[جنگ جهانی دوم]] طراحی شد تانیازهای نیروی دریایی آمریکا را برای یک جنگندهُ تک سرنشینهُ دوربرد ناونشین با توانایی پرتاب بمب و [[اژدر]] بر طرف نماید و جانشین جنگنده‌های [[کرتیس اس بی۲سی هلدایور|هلدایور]] و [[گرومن تی بی اف اونجر|اونجر]] گردد. طراح این هواپیما [[اد هاینمن]] از [[شرکت داگلاس ارکرفت]] بود. نمونه‌های اولیهُ این [[هواپیما]] در تاریخ ۶ ژوییه ۱۹۴۴ با نام ایکس بی تی۲دی-۱ سفارش داده شد. ایکس بی تی۲دی-۱ نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۸ مارس ۱۹۴۵ انجام داد. نیروی دریایی آمریکا ارزشیابی این هواپیما را در [[پایگاه هوایی رودخانه پاتوکسنت|مرکز آزمایش هوایی نیروی دریایی]] آغاز نمود. در دسامبر ۱۹۴۶ با تغییر نام به‌ای دی-۱ نخستین مرحلهُ تحویل این هواپیما به ناوگان نیروی دریایی انجام شد.

 

==== رویداد کثی پسیفیک ====

در تاریخ ۲۶ ژوییه ۱۹۵۴ دو فروند اسکایریدر از ناوهای هواپیمابر یواس اس فیلیپین سی و هورنت هنگام جستجو برای بازماندگان هواپیمای مسافربری کثی پسیفیک که سه روز پیش از آن به وسیلهُ لا-۹های جمهوری خلق چین سرنگون شده بود، دو فروند لا-۹ را سرنگون نمودند.

==== جنگ ویتنام ====

اسکایریدر ناوهای هواپیمابر یواس اس کانستلیشن و تیکوندروگا در تاریخ ۵ اوت ۱۹۶۴ در نخستین حملات نیروی دریایی آمریکا به ویتنام شمالی شرکت کردند. این حمله در قالب عملیات پیرس ارو در پاسخ به رویداد خلیج تنکین بود. در این عملیات به انبار سوخت وین حمله شد. یک فروند اسکایریدر در این عملیات به وسیلهُ پدافند هوایی آسیب دید و یک فروند دیگر سرنگون و خلبان آن کشته شد. در خلال جنتگ اسکایریدرهای نیروی دریایی دو فروند میگ-۱۷ نیروی هوایی ویتنام شمالی را در تاریخ ۲۰ ژوئن ۱۹۶۵ و ۹ اکتبر ۱۹۶۶ سرنگون کردند. در تاریخ یکم فوریهُ ۱۹۶۶ یک فروند از این هواپیما هنگام انجام ماموریت آسیب جدی دید و مجبور شد در لائوس فرود اضطراری نماید. در تاریخ ۱۰ مارس ۱۹۶۶ و یکم سپتامبر ۱۹۶۸ ای-۱ها در ماموریت‌های نجات شرکت داشتند که خلبانان این دو ای-۱ به خاطر انجام موفقیت آمیز ماموریت مدال افتخار دریافت نمودند.

 

در خلال جنگ نیروی هوایی ویتنام مجموعا ۳۰۸ فروند اسکایریدر دریافت نمود.

پس از این که آمریکا به درگیری خود در جنگ ویتنام پایان داد باقی ماندهُ اسکایریدرها به ویتنام جنوبی منتقل شدند و تا سال ۱۹۷۳ همهُ اسکایریدرها به ویتنام جنوبی منتقل شده بود.