توسل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''توسل''' به معنی یافتن وسیله‌ای برای نزدیکی به [[خداوند]] است و ارتباط نزدیکی با مبحث [[شفاعت]] دارد. توسل به این معنی نزد [[شیعیان]]، [[تصوف|صوفیان]] و بعضی [[اهل سنت]] مورد پذیرش و نزد عده ای دیگر از شیعه، اهل سنت و [[سلفی|سلفیان]] رد می شود.<ref name = "DBA">{{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی = علیزاده| نام = مهبانو | مقاله = توسل| دانشنامه = [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]| جلد= ۱۶| نشانی = http://www.cgie.org.ir/shavad.asp?id=123&avaid=6175| تاریخ بازبینی = ۱۲/۱۸/۲۰۱۲}}</ref> و این گروه توسل را از «وسیله»، به معنای تقرّب جستن به غیر و جایز نمی دانند.<ref>لسان‏ العرب، ج ۱۵، ص ۳۰۱، «وسل».</ref> هر دو گروه برای حقانیت خود شواهدی از قرآن و حدیث ذکر کرده اند در ظاهر قرآن و حدیث شواهدی دال بر توسل و رد آن هر دو وجود دارد که مذاهب اسلامی با تفاسیر متفاوت و تجمیع برداشتها به یک دیدگاه کلامی مشخص و متفاوت می رسند.

در عین حال از بین علمای کنونی شیعه اثنی عشری، عمدتا توسل به درگاه غیر خدا را طبق روایات و احادیث شیعه مجاز می دانند.{{مدرک}}
مذاهب دیگر شیعه مانند شیعیان علوی، شیعیان زیدی، شیعیان شش امامی اسماعیلی و شیعیان حوثی هم توسل به درگاه غیر خدا را شرک و غیر مجاز محسوب می کنند.{{سخمدرک}}

بنا به دیدگاه اهل سنت در نظر قرآن، چهار گونه توسل بیان شده که از بین این چهار مورد سه مورد شرک و فقط یک مورد مصداق توحید بیان شده است :<ref> [https://docs.google.com/viewer?url=http://www.aqeedeh.com/book_files/view/ensane-aqel-PDF.pdf کتاب انسان عاقل - عبدالله ایرانی]</ref>

۴) توسل با واسطه به خدا،غیر یعنیخدا دعابرای بهآمرزش درگاه امامانگناهان، و اولیا و درخواست از آنان برای ارائهطلب حاجت به الله نیز در قرآن و در دین اسلام شرک و خروج از اسلام محسوب شده است؛ چنان‌که آیه سه سوره زمر به بهانه جویی مشرکین زمان پیامبر در این زمینه اشاره کرده و گفته که آن مشرکین هم بتها را واسطه دعای خود و خدا می کردند. قرآن می‌گوید:

{{نقل قول|آگاه باشيد آيين پاك از آن خداست و كسانى كه غیربه خداجاى رااو اولیادوستانى براى خود گرفته‏اند [میبه گوینداين بهانه كه] ما آنها را جز براى اينكه ما را هر چه بيشتر به خدا نزديك گردانند عبادت نمی کنیم ونمى‏پرستيم البته خدا ميان آنان در باره آنچه كه بر سر آن اختلاف دارند داورى خواهد كرد ودر همانا خداقيقت‏خدا آن كسى را كه دروغ ‏پردازدروغ‏پرداز ناسپاس است هدايت نمى‏كند.<ref>أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ.

از دیدگاه بین مذاهب حنبلی،حنفی، شافعی و مالکی، همگی مذاهب اهل سنت همگی بر شرک بودن توسل با واسطه به خدا اتفاق نظر دارند. در دید اهل سنت تنها توسل جایز، توسل به دعای یک فرد زنده و در قید حیات است. و بعد از وفات یا شهادت، هر گونه دعا و طلب حاجت به درگاه اموات شرک اکبر محسوب می شود. {{مدرک}}

در آیات مختلفی خداوند از پیامبر می‌خواهد برای مومنان طلب مغفرت کند.قرآن می فرماید: اى پيامبر چون زنان باايمان نزد تو آيند كه با تو بيعت كنند كه چيزى را با خدا شريك نسازند و .... با آنان بيعت كن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه زيرا خداوند آمرزنده مهربان است<ref>یایهَا النَّبی اذا جاءَک المُؤمِنتُ یبایعنَک... فَبایعهُنَّ واستَغفِر لَهُنَّ اللَّهَ انَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحیم.ممتحنه (۴۷) 12</ref>. در نتیجه در قرآن توسل به افرادی که در قید حیات هستند جایز بوده و فقط توسل به اموات و امامان و امامزادگان که دیگر در قید حیات نیستند شرک و خروج از توحید محسوب شده است.{{مدرک}}