حکومت عدد: تفاوت میان نسخه‌ها

فلاسفه و صاحبنظران [[علوم سیاسی]] و دولتمردان جهان در این باره اختلاف نظر دارند و بسیاری از آنها معنی محدود لغوی حکومت اکثریت را برای تحقق بخشیدن به ایده‌ی دموکراسی کافی نمی‌دانند. از نخستین و بزرگترین منتقد دموکراسی، یعنی از [[افلاطون]] که بگذریم، بسیاری از متفکران جهان، دموکراسی را در مفهوم مطلق و محدود آن، یعنی حکومت عدد و حاکمیت اکثریت، منطقی و عادلانه نمی‌دانند. زیرا گذشته از افلاطون که اکثریت را عوام و جاهل و ناصالح برای حکومت می‌دانست و حکومت نخبگان و برگزیدگان را توصیه می‌کرد، حتی در بسیاری از جوامع پیشرفته هم، که اکثریت مردم از امکانات تعلیم و تربیت و دانش و بینش کافی برخوردار بوده‌اند، در شرایط خاص زمانی تحت تاثیر فشارهای سیاسی و اقتصادی یا هیجانات زودگذز تصمیم نادرستی گرفته و عنان حکومت را به دست کسانی داده‌اند با زیر پای نهادن تمام ارزش‌های انسانی دیوانمه‌وار دست به تخریب سرزمین خود زده‌اند و برای ملتی که یک بار مرتکب چنین اشتباهی شده نقشی جز یک تماشایی سرگشته و بی‌اختیار باقی نمانده است. بهترین شاهد مثال در این مورد روی کار آمدن [[آدولف هیتلر]] و [[حزب نازی]] آلمان بر روی موج احساسات و هیجانات عمومی در سال 1933 و ویرانی و اشغال و تقسیم آلمان در پایان حکومت خودکامه نازی‌ها است. از متفکران و نویسندگان بزرگی که نظرات آنها درباره‌ی [[آزادی]] و دموکراسی مورد استناد و احترام است "[[جان لاک]]" که در [[قرن هفدهم]] و عصر اعتلای دموکراسی در انگلستان می‌زیسته و "[[جان استوارداستوارت میل]]" که از فلاسفه و نویسندگان بزرگ [[قرن نوزدهم]] است. هر دو درباره‌ی حدودی که باید برای حکومت عدد و حاکمیت اکثریت قائل شد سخن گفته‌اند جان لاک می‌گوید: "آزادی فرد هرگز به این معنی نیست که فردی بتواند به حقوق و آزادی‌های افراد دیگر تجاوز کند و یا در آنچه متعلق به خود اوست تصرفات و تغییراتی به زیان جامعه به وجود آورد". جان استوارد میل، در رساله معروف خود زیر عنوان درباره‌ی آزادی با صراحت بیشتری درباره‌ی حدود دموکراسی و آزادی‌های فردی سخن رانده و خطرات حکومت اکثریت فارغ از قیود اصول اخلاقی را چنین بیان می‌کند: "استبداد و ظلم حکومت‌هایی که ظاهرا طبق موازین دموکراسی و به اتکای آرای اکثریت مردم بر سر کار می‌آیند خطرناک‌تر و زیان‌بارتر از حکومت‌های فردی است، زیرا اگر در حکومت‌ها‌ی فردی و استبدادی راه گریز و ستیزی باشد، در استبداد و ستم اکثریت بر اقلیت راه ستیز و دادخواهی هم بسته می‌شود و حکومت عدد جانشین حکومت عدل می گردد".

برای جلوگیری از چنین عوارضی است که برای استقرار یک حکومت دموکراسی به معنی واقعی حدود و شرایطی در نظر گرفته شده و نویسنده و محقق سوسیالیست انگلیسی "[[ای.اف. داربین]]" در رساله‌ای زیر عنوان سوسیالیست دموکراتیک، سه شرط اصلی تحقق دموکراسی را چنین بیان می‌کند:<br />