مایکوباکتریوم لپره: تفاوت میان نسخه‌ها

| binomial = ''Mycobacterium leprae''

}}

این باکتری اولین بار در سال ۱۸۷۳ توسط پزشک نروژی به نام '''گرهارد هانسن''' از ضایعات پوستی بیماران مبتلا به جذام کشف شد. باکتری تاکنون در محیط کشت سلولی در شرایط ازمایشگاه کشت داده نشده است. باکتری را در کف پای موش و به تازگی آرمادیلو کشت می دهند زیرا این حیوانات به جذام حساس هستند. باکتری، انگل داخل سلولی اجباری است و فاقد بسیاری از ژن های مورد نیاز برای زنده ماندن بطور مستقل است. بنابراین، کشت مایکوباکتریوم لپره بسیار مشکل است.

فاکتورهای بیماریزایی باکتری شامل پوشش مومی و اسیدهای مایکولیک است. مایکوباکتریوم لپره به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم است اما به '''داپسون''' حساس است. داپسون در دهه ۱۹۴۰ کشف شد و از آن زمان برای درمان جذام استفاده می شود. سازمان بهداشت جهانی، درمان چند دارویی را برای جذام پیشنهاد می کند که شامل داپسون، ریفامپیسین و کلوفازیمین است<ref>McMurray DN (1996). "Mycobacteria and Nocardia.". In Baron S. et al., eds.. Baron's Medical Microbiology (4th ed.). University of Texas Medical Branch. ISBN 0-9631172-1-1.</ref>.

[[رده:باکتری‌شناسی]]

[[رده:جذام]]

 

[[ar:متفطرة جذامية]]