بوتیمار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''''Botaurus'''''

<small>[[جیمز فرانسیس استیفنس|استیفنس]]، [[۱۸۱۹]]</small>}}

 

بوتیمار از جمله مرغان افسانه‌ای ادبیات پارسی است که به تنگ چشمی و کنسی آوازه دارد. مشهور است که بوتیمار همیشه در تشنگی به سر می‌برده اما آنهنگام که به رودخانه و دریا می‌رسیده، چه غم بسیار می‌خورده که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد، زین جهت آب نمی‌خورده. از بوتیمار به نامهایی دیگر چون کیلان -غم خورک-مرغ غصه - نیز یاد می‌کنند. گرچه از بوتیمار به عنوان مرغی افسانه‌ای یاد شده اما به حقیقت بوتیمار گونه‌ای از بلندپایان است و زیر گونه خانواده حواصیل‌ها شمرده می‌شود که بیش از پانزده گونه از انان تا به امروز شناخته شده و دو زیر گونه از انان نیز در ایران به همین نام شهره‌اند که در [[سیستان]] و سواحل خزر به میان نیزارها و باتلاقها به فصول پر باران می‌زیند که بوتیمار و [[بوتیمار کوچک]] نامیده می‌شوند. بوتیمار آهسته و به دشواری و در ارتفاعی کم پرواز می‌کند و گردن خود را در هنگام پرواز جمع می‌کند و به هنگامه خطر بی حرکت می‌ایستد و منقار خویش را به شکلی ویژه عمودی نگاه می‌دارد و به شکلی گوژ پشتانه حرکت می‌کند. وی رابطه نا مانوسی با انسان دارد و بیشتر از انسان دوری می‌جوید و صبح زود یا به هنگام غروب از نهانگاه خود بیرون می‌آید.