گالاتیا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دانیل (بحث | مشارکت‌ها)
جز روبات: تصحیح مشتقات «خاور» و «باختر»‏
ماني (بحث | مشارکت‌ها)
بازه‌گذاری‌ها
خط ۱:
'''گالاتیا''' نام سرزمینی باستانی در بلندیهایبلندی‌های میانه [[آناتولی]] در [[ترکیه]] کنونی است. گالاتیا در شما [[بیتونیا]] و [[پافلاگونیا]]،شرق، خاور [[پونتوس]]،جنوب، جنوب [[لوکائونیا]] و [[کاپادوکیه]] و غربباختر [[فریجیه]] جای داشته است،راستی این است که گالاتیا در در بخش شرقیخاوری فریجیه کهن بوده است که [[گل‌ها (فرانسه)|گُل‌ها]] به آن سرزمین تاختند و نام خویش را بر آن نهادند. [[آنکارا]] پاینخت کشور کنونی ترکیه در گالاتیای باستانی جای گرفته است.
 
گلها در سده سوم پیش از میلاد از [[تراس]] به اینجا کوچیدند.گاهی به اینجا سرزمین شرقیخاوری گل هم گفتی شده است.نویسندگان [[روم|رومی]] مردمان این سامان را [[گالی]] خوانده‌اند.در آینده که این مردمان با یونانیان و دیگر باشندگان این سرزمین آمیختند رومیان اینجا را '''گالوگرِسیا''' Gallo-Graecia خواندند.
 
گلهایی که از راه [[مقدونیه]] به این سرزمین آمده بودند از سپاه [[برنوس]] جدا شدند و رهبری ایشان را در این کوچ دو تن به نامهای لئونوریوس و لوتاریوس بر گرده داشتند.اینان در سالهای ۲۷۸-۲۷۷ پیش از میلاد به [[آسیای صغیر|آسیای میانه]] رسیدند و شاه [[پتولمی سرائونوس]] را در تاخت و تازهایشان کشتند ولی سرانجام کسی به نام [[آنتیگونوس گوناتاس]] آنها را راند.
خط ۷:
ولی هنوز چندی از این رویداد نگذشته بود که [[نیکومدس یکم]] شاه بیتونیا از ایشان برای پیروزی در جنگ خانگی با برادرش یاری خواست.سه قبیله از گلها به نامهای تروکمی ،تولیستوبوگی و تکتوزاگس باز به آسیای میانه آمدند تا به نیکومدس یاری رسانند.آنها ده هزار جنگجگو و به همین اندازه از زن و کودک بودند.سرانجام [[آنتیخوس یکم]] پادشاه [[سلوکیان|سلوکی]] آنها را شکست داد.فیلهای جنگی سلوکیان آنها را شوکه ساخت.به هر روی این شکست به معنای نابودی گلها نبود.
 
پس از این گلها به بخشی از آسیای میانه کوچیدند که زمانی دراز در آن ماندگار شدند یعنی همان بخش شرقیخاوری فریجیه که پیشتر گفتیم و از آن پس گالاتیا خوانده شد.آنها همانجا ماندند و مرزهایشان را تا بیتونیا گستردند و نیازهای زندگی خویش را با تاراج همسایگانشان برآورده می‌کردند.
 
بر پایه گفته [[استرابون]] تاریخنگار یونانی هر قبیله از گلها به دو بخش تقسیم می‌شد که هر بخش را یک سرکرده رهبری می‌کرد.از کارهای او داوری میان ایشان بود که او در این کار تا مرز کشتن یک تن نیز آزادی کارکرد داشت.سرکرده نیز می‌بایست آزمون خویش را در این کار پس می‌داد.اینان در جایی گرد هم می‌آمدند که 'Drynemeton' یا ''معبد بلوط'' نام داشت و اینجا را مقدس می‌دانستند.مردمان کاپادوکیه از دست گلها بر برج و باروی شهرهای خویش افزودند تا جلوی تارج ایشان رابگیرند.
 
گلها به راستی جنگجویانی دلیر بوده‌اند،یونانیان و رومیها آنان را ستوده‌اند.از آنجا که [[مزدور]] هم می‌شدند گاه پیش می‌آمد که در جنگی رویاروی یکدیگر شمشیر بزنند.سردستگان و سربازان مزدور گل سالها بخش شرقیخاوری آسیای میانه را عرصه تاخت و تاز خویش قرار داده بودند.آنها از اینکه روبروی یکدیگر شمشیر بزنند نیز ابایی نداشته و همدیگر را سرزنش نمی‌کردند.تا آنکه زیر فرمان [[آنتیخوس هیراکس]] شاهزاده خائن سلوکی که بر آسیای میانه فرمان می‌راند جای گرفتند.هیراکس کوشید تا شاه [[آتالوس یکم از پرگاموم]] را شکست دهد،ولی شهرهای یونانینشین زیر فرمان این شاه و ارتشش نزدیک به سال ۲۳۲ چندین ضربه سخت به ایشان وارد آوردند که آنان ناچار شدند در جای زندگی خویش بمانند و بیرون نیایند.این شکست حتی در [[هنر هلنیک]] مردمان آن منطقه جلوه یافته است.قبیله‌های سه‌گانه گلها در سه نقطه به نامهای آنکورا(امروز آنکارا)،[[پسینوس]] وتاویوم جاگیر شدند.
 
البته این شکست نیروی آنان را به پایا نبرد چه همین پادشاه پیروز چندی پس از آن از توان رزمی ایشان بهره ‌گرفت.