دولت اول آنگلا مرکل
دولت اول آنگلا مرکل (به آلمانی: Kabinett Angela Merkel I) دولت جمهوری فدرال آلمان از ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ تا ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ همزمان با شانزدهمین دوره قانونگزاری مجلس فدرال آلمان بوندستاگ فعال بود.[۱] رهبر این دولت آنگلا مرکل از اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بود و اولین زنی بود که در تاریخ آلمان به مقام صدراعظم آلمان می‌رسید. کابینه این دولت ائتلافی از اتحادیه دموکرات مسیحی و حزب خواهر آن در ایالت بایرن، اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن به همراه حزب سوسیال دموکرات آلمان بود.[۲] این دولت پس از انتخابات فدرال ۲۰۰۵ در آلمان به قدرت رسید و جانشین دولت دوم گرهارد شرودر شد[۳] و در روز ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹، پس از انتخابات فدرال سال ۲۰۰۹ به کار خود پایان داد و متعاقب آن دولت دوم مرکل کار خود را آغاز کرد.[۴]
کابینه اول آنگلا مرکل | |
|---|---|
 بیست و یکم کابینه آلمان | |
 | |
| تاریخ تشکیل | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ |
| تاریخ انحلال | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ |
| افراد و سازمان‌ها | |
| رئیس کشور | هورست کوهلر |
| رئیس دولت | آنگلا مرکل |
| وضعیت در مجلس | دولت ائتلافی
حزب اتحادیه به همراه حزب سوسیال دموکرات |
| رهبر مخالفان | ولفگانگ گرهارت گیدو وستروله |
| پیشینه | |
| انتخابات(ها) | انتخابات فدرال ۲۰۰۵ |
| دوره(های) مجلس | شانزدهمین دوره بوندستاگ |
| پیشین | دولت دوم گرهارد شرودر |
| پسین | دولت دوم آنگلا مرکل |
ترکیب دولت ویرایش
کابینه فدرال از این وزرا تشکیل شده بود:
| مقام | نام | آغاز تصدی | پایان تصدی | حزب سیاسی | |
|---|---|---|---|---|---|
| صدراعظم | آنگلا مرکل | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | دولت دوم آنگلا مرکل | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان | |
| معاون صدراعظم | فرانتس مونتفرینگ | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| فرانک والتر اشتاین‌مایر | ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | ||
| وزیر امور خارجه | فرانک والتر اشتاین‌مایر | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| وزارت کار و امور اجتماعی | فرانتس مونتفرینگ | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| اولاف شولتس | ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | ||
| وزارت محیط زیست، حفاظت طبیعت و ایمنی هسته ای آلمان | زیگمار گابریل | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| وزیر اقتصاد و فناوری | میشائیل گلوس | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۱۰ فوریه ۲۰۰۹ | اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن | |
| کارل تئودور تسو گوتنبرگ | ۱۰ فوریه ۲۰۰۹ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن | ||
| وزیر دفاع | فرانتس یوزف یونگ | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان | |
| وزیر امور خانواده، سالمندان، زنان و جوانان | اورزولا فن در لاین | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | دولت دوم مرکل | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان | |
| وزیر امور خاص و رئیس دفتر صدراعظم | توما دو مزیر | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان | |
| وزیر کشور | ولفگانگ شویبله | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان | |
| وزیر آموزش و پژوهش | آنته شاوان | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | دولت دوم مرکل | اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان | |
| وزارت بهداشت | اولا اشمیت | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| وزیر غذا، کشاورزی و حمایت از مصرف‌کننده | هورست زیهوفر | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۳۱ اکتبر ۲۰۰۸ | اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن | |
| ایلزه آیگنر | ۳۱ اکتبر ۲۰۰۸ | دولت دوم مرکل | اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن | ||
| وزیر اقتصاد | پر اشتاینبروک | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| وزیر حمل و نقل و زیرساخت‌های دیجیتال | ولفگانگ تیفنزی | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| وزارت همکاری‌های اقتصادی و توسعه | هایدماری ویچورک تسویل | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
| وزیر دادگستری | بریگیته تسیپریس | ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ | ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹ | حزب سوسیال دموکرات آلمان | |
تشکیل ائتلاف بزرگ ویرایش
بعد از انتخابات فدرال ۲۰۰۵، هیچ‌کدام از احزاب اتحادیه دموکرات مسیحی/سوسیال مسیحی بایرن (به همراه حزب سنتی ائتلافی خود دموکرات آزاد) و حزب سوسیال دموکرات (به همراه حزب سبز) موفق به رسیدن به حدنصاب کرسی‌های بوندستاگ برای تشکیل دولت اکثریت نشدند. به همین جهت حزب اتحادیه و حزب سوسیال دموکرات تصمیم گرفتند که دومین ائتلاف بزرگ خود را در تاریخ جمهوری فدرال آلمان تشکیل دهند.[۲] درصد آرای حزب اتحادیه و حزب سوسیال دموکرات در انتخابات فدرال بسیار نزدیک به هم بود؛ حزب اتحادیه ۳۵/۲٪ و حزب سوسیال دموکرات ۳۴/۲٪ آرا را نصیب خود کردند.[۵] در مذاکرات تشکیل دولت قرار شد که هر یک از احزاب دولت ائتلافی، هشت وزارت‌خانه را در اختیار بگیرد. (اتحادیه دموکرات مسیحی ۶ وزارت‌خانه و اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن ۲ وزارت خانه). حزب سوسیال دموکرات در روز ۱۳ اکتبر و حزب اتحادیه در روز ۱۷ اکتبر وزرای پیشنهادی خود را معرفی کردند.[۶]
ادموند اشتویبر از اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن که به‌عنوان وزیر فدرال اقتصاد و فناوری پیشنهاد شده بود در روز ۱ نوامبر از درخواست برای تصدی این وزارت‌خانه انصراف داد.[۷] موافقت‌نامه دولت ائتلافی در کنگره‌های حزبی دموکرات مسیحی، سوسیال مسیحی و سوسیال دموکرات در روزهای ۱۲ تا ۱۴ نوامبر مورد موافقت قرار گرفت.[۳] در روز ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ آنگلا مرکل از اتحادیه دموکرات مسیحی با ۳۹۷ رای موافق در مقابل ۲۰۲ رای مخالف در بوندستاگ به‌عنوان صدراعظم آلمان برگزیده شد.[۸]
منابع ویرایش
- ↑ http://dip21.bundestag.de/dip21/btp/16/16003.pdf
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Analysis: German Coalition Deal". BBC News. 15 November 2005. Retrieved 1 August 2015.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Merkel to succeed Germany's Schröder". Washington Post. 11 October 2005. Retrieved 8 August 2016.
- ↑ "Merkel's new cabinet sworn in". DW. 30 October 2009. Retrieved 1 August 2015.
- ↑ "Election to the 16th German Bundestag of 18 September 2005". Federal Returning Officer. Archived from the original on 7 September 2015. Retrieved 1 August 2015.
- ↑ "Basic Agreement for Coalition Negotiations between CDU/CSU and SPD" (PDF). Konrad-Adenauer-Stiftung. Retrieved 1 August 2015.
- ↑ "Edmund Stoiber". Encyclopædia Britannica. Retrieved 1 August 2015.
- ↑ "Merkel sworn in as German chancellor". The Guardian. 22 November 2005. Retrieved 1 August 2015.
پیوند به بیرون ویرایش
- Official English names of German ministers and ministries (German Foreign Office)
- "Gemeinsam für Deutschland. Mit Mut und Menschlichkeit" (PDF) (به آلمانی). Archived from the original (PDF) on 3 February 2007. (659 بایت)، the agreement of the coalition of 12 November 2005 between the CDU, CSU and SPD.
- "English translation of the coalition agreement" (PDF). Archived from the original (PDF) on 7 October 2006. Retrieved 8 August 2007. (541 بایت)، from the SPD official website.