چِرایِ بی‌رَویه یا چرای مُفرَط[۱] به حالتی گفته می‌شود که پوشش گیاهی برای دوره‌های طولانی یا بدون زمان لازم جهت بازیابی در معرض چرای شدید باشد. این وضعیت هم می‌تواند بر اثر چرای دام در مناطق دارای مدیریت کشاورزی ضعیف و هم در امانگاه‌های شکار (محلی که فقط در برابر شکار کردن محافظت می‌شود) و ذخیره‌گاه‌های طبیعی روی دهد. چرای مفرط همچنین می‌تواند ناشی از دسته‌های ثابت و بدون مهاجرت گونه‌های محلی و گونه‌های غیرمحلیحیات وحش باشد.
تصویر ماهواره‌ای مرز اسرائیل مصر مصر. بخش مصری در سمت چپ تصویر دچار چرای بی‌رویه است.
چرای بی‌رویه با اقداماتی مانند انتقال حیوانات چرنده به گله‌های بزرگ به منظور فراهم‌کردن زمان بازیابی پوشش گیاهی بین دوره‌های چرا قابل کاهش یا پیشگیری است. برنامه‌های موفقیت‌آمیز برنامه‌ریزی چرا در دشت‌های بزرگ آمریکا یا جابه‌جایی کل یالدار در گرم‌دشت‌های آفریقا اجرا شده‌است.
