کلویت
کلویت (Cleveite) کانی پرتوزای اورانیم است که نخستین بار در نروژ پیدا شد. این کانی دارای ناخالصی‌هایی از اورانیت و ترکیب‌های اورانیم دی اکسید است و در ۱۰ درصد آن اورانیم با عنصرهای خاکی کمیاب جایگزین شده‌است.[۱] نام آن برگرفته از نام شیمیدان سوئدی پر تئودر کلیو است.
کلویت نخستین منبع زمینی هلیم است هلیم در این کانی از واپاشی آلفای اورانیم و گیرافتادگی آن درون کانی بدست می‌آید. نخستین نمونهٔ هلیم را ویلیام رمزی هنگامی که واکنش میان این کانی و یک اسید[۲] را آزمایش می‌کرد، بدست آورد. هم زمان با او کلیو و آبراهام لانگلت هم توانستند هلیم را از کانی کلویت جدا کنند.
یتروگومیت یکی دیگر از گونه‌های کلویت است که در نروژ پیدا می‌شود.
منابع ویرایش
- ↑ http://www.mindat.org/min-29957.html Mindat
- ↑ http://www.archive.org/details/becquerelraysthe00raylrich Rayleigh, Robert and John Strutt, 1904, The Becquerel rays and the properties of radium, London, E. Arnold