آنتی‌ژن
پادگِن[۱] یا پادزا[نیازمند منبع] یا آنتی‌ژن(به انگلیسی: Antigen) به ترکیباتی گفته می‌شود که پس از ورود به بدن موجب برانگیختن واکنشهای ایمنی می‌گردند که در جریان آن موادی به نام پادتن(آنتی‌بادی) تولید می‌شود. نام انگلیسی این واژه برگرفته از ترکیب Antibody Generating می‌باشد که اشاره به نقش آن در تحریک تولید پادتن یا همان آنتی‌بادی دارد. به لحاظ علمی به هر مولکولی که بتواند مورد شناسایی یک پادتن(آنتی‌بادی) قرار گیرد یا با گیرنده سلولهای T ترکیب شود پادگن (آنتی‌ژن) گفته می‌شود.
محتویات
ساختمان پادگنویرایش
اغلب آنتی‌ژن‌ها مولکولهای درشتی هستند. از لحاظ ترکیب شیمیایی آنتی‌ژن ممکن است پروتئین، پلی ساکارید، چربیها و حتی اسید نوکلئیک باشد. یکی دیگر از صفات اختصاصی آنتی‌ژن‌ها بیگانه بودن آنها نسبت به ترکیبات بدن صاحب آنتی‌ژن (میزبان) است. در غیر این صورت یک فرد می‌توانست از نظر ایمنی نسبت به مواد بدن خود واکنش نشان داده و در نتیجه آسیب‌های بافتی پدید آید. البته گاه در شرایطی این پیش آمد رخ می‌دهد و بیماریهایی به نام بیماریهای خود ایمنی ایجاد می‌شود (یعنی سیستم ایمنی بدن ما بافتهای خود بدن را بیگانه فرض می‌کند مانند لوپوس). گرچه موادی که وزن مولکولی کوچک دارند خود غالباً پادگنی نیستند ولی می‌توانند به عنوان هاپتن عمل کنند.
منشأ پادگنویرایش
منشأ پادگن‌ها می‌تواند خارجی (مانند گرده گل)، یا سلولهای ناشناس درون بدن (مانند سلولهای سرطانی) یا حتی خود سلولهای طبیعی بدن (بیماریهای خود ایمن) باشد.
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ «پادگِن» [زیست‌شناسی] هم‌ارزِ «antigen»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. «فارسی». در همان. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ پادگِن)
- Peter Delves, Seamus Martin , Dennis Burton and Ivan Roitt (۲۰۰۶)، Roitt's Essential Immunology، Blackwell Publishing، شابک ۹۷۸-۱-۴۰۵۱-۳۶۰۳-۷