پرلایت (زمین‌شناسی)
پرلایت نوعی سنگ آتشفشانی با ترکیب اسیدی تا حد واسط است که در محیط آب یا مرطوب تشکیل می‌شود. پرلیت دارای بافت شیشه‌ای است و به سبب همراه داشتن آب، اشکال کروی در آن ایجاد شده‌است. میزان آب همراه با پرلیت در حدود ۲ تا ۵ درصد است.[۱]
میزان مصرف پرلایت در آمریکا در سال ۲۰۱۰:[۲]
| سهم | مورد استفاده[۳] |
|---|---|
| ۵۳% | مصالح ساختمانی |
| ۱۴% | سنگ‌دانه کشاورزی و فضای سبز |
| ۱۴% | صافی‌ها |
| ۸% | کمک‌فیلتر |
| ۱۱% | مصارف دیگر |
بهای پرلایت خام از سال ۲۰۰۱[۴]:
| پایان سال |
قیمت در ایالات متحده $ هر تن |
|---|---|
| ۲۰۰۱ | ۳۶٫۳ |
| ۲۰۰۲ | ۳۶٫۵ |
| ۲۰۰۳ | ۳۸٫۲ |
| ۲۰۰۴ | ۴۱٫۸[۳] |
| ۲۰۰۵ | ۴۰٫۵[۳] |
| ۲۰۰۶ | ۴۲٫۹ |
| ۲۰۰۷ | ۵۱٫۶ |
| ۲۰۰۸ | ۶۰٫۰ |
مواد تشکیل‌دهنده پرلایت به‌طور معمول
ویرایش- ۷۰–۷۵% دی‌اکسید سیلیکون: SiO ۲
- ۱۲–۱۵% اکسید آلمینیوم: Al ۲ O ۳
- ۳–۴% اکسید سدیوم: Na ۲ O
- ۳–۵% اکسید پتاسیوم: K ۲ O
- ۰. ۵-۲% اکسید آهن: Fe ۲ O ۳
- ۰. ۲–۰. ۷% اکسید منیزیوم: MgO
- ۰. ۵–۱. ۵% اکسید کلسیم: CaO
- ۳–۵% کاهش وزن در اثر سوزاندن (شیمیایی/آب ترکیبی)
کاربرد پرلایت در کشاورزی
ویرایشپرلایت را معمولا به همراه خاک برگ، کوکوپیت، پیت ماس، و دیگر افزودنی های خاک مخلوط کرده و در پرورش گیاه های آپارتمانی استفاده می کنند. علت آن هم خاصیت زهکش بودن پرلایت می باشد و موجب رسیدن هوا به ریشه گیاه می شود. پرلایت همچنین در کشت های هیدروپونیک و پرورش گل های زینتی مثل آنتوریوم استفاده می شود.[۵]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «: پرلیت». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئن ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۵.
- ↑ Perlite, USGS Mineral Commodity Summaries 2011
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ http://minerals.usgs.gov/minerals/pubs/commodity/perlite/mcs-2008-perli.pdf
- ↑ "Perlite". U.S. Geological Survey Mineral Commodity Summaries,: ۱۲۲–۱۲۳. 2006. [۱].
{{cite journal}}: Unknown parameter|month=ignored (help)نگهداری CS1: نقطه‌گذاری اضافه (link) - ↑ "CDC – NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards – Perlite". www.cdc.gov. Retrieved 2015-11-27.
پیوند به بیرون
ویرایش
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرلایت (زمین‌شناسی) موجود است.
- انستیتو پرلایت
- داده‌های معدنی
- Perlite in Turkey World %۶۸ منابع پرلایت ترکیه
- "پاپ‌کورن آتشفشانی شگفت‌انگیز." Popular Mechanics، December ۱۹۵۴، p. ۱۳۶.