ویکی‌پدیا

پروتز شبکیه آرگوس

پروتز شبکیه آرگوس، که با عنوان چشم بیونیک نیز شناخته می‌شود، یک ایمپلنت الکترونیکی شبکیه می‌باشد که توسط شرکت آمریکایی Second Sight Medical Products ساخته شده‌است. این محصول به عنوان پروتز بینایی برای بهبود بینایی افراد مبتلا به موارد شدید رتینیت پیگمانتوزا استفاده می‌شود. نسخه Argus II این سیستم در مارس ۲۰۱۱ برای بازاریابی در اتحادیه اروپا تأیید شد و در فوریه ۲۰۱۳ تحت معافیت دستگاه‌های بشردوستانه در ایالات متحده تأیید شد. سیستم Argus II حدود ۱۵۰۰۰۰ دلار آمریکا، بدون احتساب هزینه جراحی ایمپلنت و آموزش استفاده از دستگاه هزینه دارد.

پردازش بینایی از طریق چشم بیونیک

استفاده پزشکی ویرایش

Argus II به‌طور خاص برای درمان افراد مبتلا به رتینیت پیگمانتوزا طراحی شده‌است.[۱] این دستگاه با داده‌های یک کارآزمایی بالینی تک بازویی که ۳۰ نفر مبتلا به رتینیت پیگمانتوزا شدید را ثبت کرد، تأیید شد. طولانی‌ترین دوره پیگیری برای یک کارآزمایی بالینی ۳۸٫۳ ماه بود.[۱] افراد حاضر در آزمایش ایمپلنت را تنها در یک چشم دریافت کردند و آزمایش‌ها با دستگاه روشن یا خاموش به عنوان کنترل انجام شد.[۲] با روشن شدن دستگاه، حدود ۲۳ درصد از افراد در توانایی دیدن بهبودهایی داشتند. تمامی این افراد به میزان ۲٫۹ یا بالاتر در مقیاس LogMAR بهبود در توانایی بینایی داشتند و بهبودها از کمی کمتر از ۲٫۹ تا میزان 1.6 LogMAR - معادل توانایی خواندن ۲۰/۱۲۶۲ بود.[۱][۲] : 18 96% از موارد بهتر می‌توانستند مربع سفید را روی صفحه سیاه کامپیوتر تشخیص دهند. ۵۷ درصد قادر به تعیین جهت حرکت یک نوار سفید روی صفحه سیاه کامپیوتر بودند. با روشن بودن دستگاه، حدود ۶۰ درصد از موازد توانستند به‌طور دقیق به دری که ۲۰ فوت (حدود ۶ متر) دورتر بود بروند، در حالی که تنها ۵ درصد با دستگاه خاموش می‌توانستند این کار را انجام دهند. ۹۳ درصد از موارد هیچ تغییری در درک خود از نور نداشتند.[۲] : 18 

عوارض جانبی ویرایش

در بین ۳۰ نفر در این کارآزمایی بالینی، ۹ عارضه جانبی جدی ثبت شد، از جمله فشار داخل چشمی کمتر از حد طبیعی، فرسایش ملتحمه، باز شدن مجدد زخم جراحی، التهاب داخل چشم و جداشدگی شبکیه.[۱][۲] : 19 همچنین خطر عفونت باکتریایی از کابل‌های کاشته شده که ایمپلنت را به پردازنده سیگنال متصل می‌کنند وجود دارد.[۱]

روش جراحی ویرایش

عمل ایمپلنت چند ساعت طول می‌کشد و فرد ایمپلنت را تحت بیهوشی عمومی دریافت می‌کند. جراح زجاجیه و هر گونه غشای روی شبکیه را که در آن ایمپلنت قرار می‌گیرد، برمی‌دارد. ایمپلنت با یک چسب به سطح شبکیه متصل می‌شود. کابل‌هایی که ایمپلنت را به پردازنده متصل می‌کنند از طریق pars plana، ناحیه‌ای نزدیک به محل تماس عنبیه و صلبیه عبور می‌کنند.[۲]

دستگاه ویرایش

بخش خارجی اولیه ایمپلنت آرگوس یک دوربین دیجیتال نصب شده بر روی قاب عینک است که تصاویری از محیط اطراف کاربر به دست می‌آورد. سیگنال‌های دوربین به صورت بی‌سیم به یک پردازشگر تصویر کامپیوتری منتقل می‌شود. پردازنده نیز توسط کابل‌هایی به خود ایمپلنت متصل می‌شود که با جراحی روی سطح شبکیه چشم فرد کاشته می‌شود و در جای خود قرار می‌گیرد. ایمپلنت از ۶۰ الکترود تشکیل شده‌است که هر کدام ۲۰۰ میکرون قطر دارند.[۱][۳]

وضوح تصویر شبکه مستطیل شکل ۶ نقطه در ۱۰ نقطه (تولید شده توسط آرایه ای از ۶۰ الکترود ۶ در ۱۰، که ۵۵ عدد آن فعال است) در بینایی فرد نسبت به دقت بینایی معمولی بسیار پایین است. این امکان تشخیص بصری لبه‌های بزرگ با کنتراست بالا، مانند چارچوب درها و پیاده‌روها را فراهم می‌آورد تا به فرد این امکان را بدهد که با خیال راحت‌تر در محیط خود حرکت کند.[۴]

تاریخچه ویرایش

سازنده ایمپلنت، شرکت Second Sight Medical Products، در سیلمار کالیفرنیا، در سال ۱۹۹۸ توسط آلفرد مان، ساموئل ویلیامز و گونار بیجورگ تأسیس شد.[۵] ویلیامز، سرمایه‌گذار در یک شرکت کاشت حلزون‌های شنوایی که توسط مان اداره می‌شد، در مورد تأسیس شرکتی برای توسعه محصول مشابه برای چشم به مان مراجعه کرد و مان با آن دو و رابرت گرینبرگ، که در بنیاد مان کار می‌کرد، ملاقاتی برقرار کرد.[۶] گرینبرگ که قبلاً به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه جانز هاپکینز روی پروتزهای شبکیه کار کرده بود، طرح تجاری را نوشت و در زمان راه اندازی شرکت جدید به عنوان مدیر عامل شرکت منصوب شد.[۷] گرینبرگ تا سال ۲۰۱۵ به عنوان مدیرعامل شرکت را رهبری کرد (از آن پس او تا سال ۲۰۱۸ رئیس هیئت مدیره بود). اولین نسخه از پروتز، Argus I، از سال ۲۰۰۲ بر روی شش نفر آزمایش شد.[۸] نسخه دوم، Argus II، به گونه ای طراحی شد که کوچکتر و کاشت آسان‌تر باشد، و توسط مارک همایون از مؤسسه چشم USC، که در آزمایش بالینی Argus I[۹][۸] نیز حضور داشت، به صورت مشترک ابداع شد. Argus II برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ در مکزیک آزمایش شد و سپس یک کارآزمایی بالینی ۳۰ نفر در ۱۰ مرکز پزشکی در سراسر اروپا و ایالات متحده انجام شد.[۶][۸]

وضعیت نظارتی ویرایش

آرگوس II تاییدیه خود برای استفاده تجاری در اتحادیه اروپا را در ماه مارس ۲۰۱۱ دریافت کرد[۱۰] در فوریه ۲۰۱۳، FDA استفاده از Argus II را تحت یک معافیت ابزارهای بشردوستانه تأیید کرد و اجازه استفاده از آن را برای حداکثر ۴۰۰۰ نفر در ایالات متحده در سال داد.[۱][۱۱][۱۲]

قیمت گذاری و بیمه ویرایش

Argus II در ابتدا در تعداد محدودی از کلینیک‌ها در فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، بریتانیا و عربستان سعودی با قیمت تعیید شده در بازار اتحادیه اروپا به میزان ۱۱۵۰۰۰ دلار آمریکا در دسترس بود.[۱۰] هنگامی که Argus II در فوریه ۲۰۱۳ در ایالات متحده معرفی شد Second Sight اعلام کرد که قیمت آن در حدود ۱۵۰۰۰۰ دلار آمریکا، بدون احتساب هزینه جراحی و آموزش استفاده خواهد بود.[۱۳] در اوت ۲۰۱۳، Second Sight اعلام کرد که بازپرداخت هزینه‌های ایمپلنت برای دریافت کنندگان مدیکر که نابینا بوده‌اند در ایالات متحده برای Argus II تأیید شده‌است.[۱۴]

پژوهش ویرایش

آزمایشی در انگلستان با بودجه NHS انگلستان برای ده بیمار در سال ۲۰۱۷ آغاز شد.[۱۵]

جستارهای وابسته ویرایش

  • لنز تماسی بیونیک

منابع ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ Chuang, AT; Margo, CE; Greenberg, PB (July 2014). "Retinal implants: a systematic review". The British Journal of Ophthalmology. 98 (7): 852–6. doi:10.1136/bjophthalmol-2013-303708. PMID 24403565.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ "IPG519: Interventional procedure overview of insertion of an epiretinal prosthesis for retinitis pigmentosa". National Institute for Health and Care Excellence Interventional Procedures Programme. Updated December 2014. Retrieved 4 September 2015.
  3. ↑ "FDA clears Argus II 'bionic eye' for sale in the US (video)". Engadget. 15 February 2013. Retrieved 17 February 2013.
  4. ↑ "Argus II Retinal Prosthesis System Doctors Users Manual" (PDF). FDA. 2013-07-29. Retrieved 2019-12-11.
  5. ↑ Ronald D. White. "With 'bionic eye' booming, Second Sight is on analysts' radar". Los Angeles Times. 16 March 2015. Retrieved 4 September 2015.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Duncan Graham-Rowe. "Visions of the future". Wired UK. 6 August 2010. Retrieved 4 September 2015.
  7. ↑ Chris Wiltz. "Argus II Bionic Eye Gives Second Sight to the Blind". Medical Device & Diagnostic Industry. 6 March 2013. Retrieved 4 September 2015.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Noel McKeegan. "Second Sight announces milestone in groundbreaking retinal implant trial". Gizmag. 19 February 2008. Retrieved 4 September 2015.
  9. ↑ "A Bionic Eye That Restores Sight". The Atlantic. 31 August 2014. Retrieved 5 January 2015.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ "A Bionic Eye Comes to Market". MIT Technology Review. 7 March 2011. Archived from the original on 29 January 2013. Retrieved 17 February 2013.
  11. ↑ "FDA approves first retinal implant for rare eye disease". Reuters. 14 February 2013. Retrieved 14 February 2013.
  12. ↑ "FDA approves first retinal implant for adults with rare genetic eye disease". Food and Drug Administration. 14 February 2013. Retrieved 5 January 2015.
  13. ↑ Pam Belluck. "Device Offers Partial Vision for the Blind". The New York Times. 15 February 2013. Retrieved 4 September 2015.
  14. ↑ "Medicare Designates Argus® II Retinal Prosthesis System as New Technology and Provides Payment" بایگانی‌شده در ۲ فوریه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine. Second Sight. 15 August 2013. Retrieved 4 November 2013.
  15. ↑ "Blind NHS patients to get bionic eyes". IT Pro. 22 December 2016. Retrieved 22 December 2016.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پروتز_شبکیه_آرگوس&oldid=38482359»