پیش‌نویس:مکمل بدنسازی

مکمل‌های بدنسازی مکمل‌های غذایی هستند که معمولاً توسط افرادی که در بدنسازی ، وزنه‌برداری، هنرهای رزمی مختلط و دو و میدانی فعالیت دارند به منظور تسهیل افزایش توده عضلانی بدون چربی استفاده می‌شود. مکمل‌های بدنسازی ممکن است حاوی موادی باشند که برای افزایش عضله، وزن بدن، عملکرد ورزشی و کاهش درصد چربی اشباع برای افزایش توده عضلانی تبلیغ می‌شوند. از جمله پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌های حاوی پروتئین بالا ، ترکیباتی از قبیل اسیدهای آمینه شاخه‌دار (BCAA) ، گلوتامین ، آرژنین ، اسیدهای چرب ضروری ،کراتین ، HMB ، پروتئین وی ، ZMA و محصولات کاهش وزن هستند. مکمل‌ها یا به‌عنوان آماده‌سازی‌های یک بار مصرفی یا به‌صورت کامل فروخته می‌شوند. ترکیب‌های اختصاصی مکمل‌های مختلف که به عنوان مزایای هم افزایی عضله سازی در بازار عرضه می‌شوند.

تاریخچه

در یونان باستان به ورزشکاران توصیه می شد مقادیر زیادی گوشت و شراب مصرف کنند. تعدادی از معجون ها و تونیک های گیاهی توسط مردان قوی و ورزشکاران از زمان های قدیم در سراسر فرهنگ ها برای افزایش قدرت و استقامت استفاده می شده است

در دهه 1910، یوگن سندو ، که به طور گسترده به عنوان اولین بدنساز مدرن در غرب شناخته می شود، از استفاده از کنترل رژیم غذایی برای افزایش رشد عضلانی حمایت کرد. بعداً، ارل لیدرمن، بدنساز، از استفاده از "آب گاو" یا "عصاره گوشت گاو" (در اصل، کنسومه ) به عنوان راهی برای افزایش ریکاوری عضلات حمایت کرد. در دهه 1950، با محبوبیت روزافزون بدنسازی تفریحی و رقابتی، اروین پی جانسون شروع به محبوبیت و فروش پودرهای پروتئینی مبتنی بر تخم مرغ کرد که به طور خاص در بدنسازان و ورزشکاران بدنسازی به بازار عرضه شد. دهه‌های 1970 و 1980 افزایش چشمگیری در رشد صنعت مکمل‌های بدنسازی رخ داد که با استفاده گسترده از تکنیک‌های بازاریابی مدرن و افزایش چشمگیر بدنسازی تفریحی تقویت شد. در اکتبر 1994، قانون سلامت و آموزش مکمل های غذایی (DSHEA) در ایالات متحده به قانون تبدیل شد. قانون DSHEA، مسئولیت تعیین ایمنی مکمل‌های غذایی از دولت به سازنده را تغییر داد و مکمل‌ها دیگر نیازی به تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) قبل از توزیع محصول نداشتند. از آن زمان، تولیدکنندگان مجبور به ارائه شواهدی برای اثبات ایمنی یا اثربخشی به FDA نبودند، مگر اینکه یک ماده غذایی جدید اضافه شود. به طور گسترده اعتقاد بر این است که در سال DSHEA 1994 موقعیت صنعت مکمل را بیشتر تثبیت کرد و منجر به فروش محصولات اضافی شد.

مواد پروتئینی

بدنسازان ممکن است به دلیل هزینه کمتر( گوشت و محصولات ماهی)، سهولت در آماده سازی و اجتناب از مصرف همزمان کربوهیدرات ها و چربی ها، رژیم غذایی خود را با پروتئین تکمیل کنند. علاوه بر این، برخی استدلال می کنند که بدنسازان به دلیل تمرینات و اهداف منحصر به فرد خود، برای حمایت از حداکثر رشد عضلانی، به مقادیر بالاتر از حد متوسط ​​پروتئین نیاز دارند. با این حال، هیچ اتفاق نظر علمی برای بدنسازان برای مصرف پروتئین بیشتر از مقدار مجاز رژیم غذایی وجود ندارد. مکمل‌های پروتئینی در شیک‌های آماده برای نوشیدن، وعده های در دسترس، محصولات جایگزین غذا، لقمه، جو دوسر، ژل و پودر فروخته می‌شوند. پودرهای پروتئینی محبوب ترین هستند و ممکن است طعم دهنده ای برای خوش طعم بودن به آن اضافه شود. این پودر معمولاً با آب، شیر یا آب میوه مخلوط می شود و معمولاً بلافاصله قبل و بعد از ورزش یا به جای غذا مصرف می شود. منابع پروتئین به شرح زیر است و بسته به مشخصات اسید آمینه و قابلیت هضم آنها از نظر کیفیت پروتئین متفاوت است:

پروتئین آب پنیر حاوی سطوح بالایی از تمام اسیدهای آمینه ضروری و آمینو اسیدهای شاخه دار است . همچنین دارای بالاترین محتوای اسید آمینه سیستئین است که به بیوسنتز گلوتاتیون کمک می کند. برای بدنسازان، پروتئین آب پنیر آمینو اسیدهای مورد استفاده برای کمک به ریکاوری عضلات را فراهم می کند. پروتئین آب پنیر از فرآیند تولید پنیر از شیر به دست می آید. سه نوع پروتئین آب پنیر وجود دارد: کنسانتره آب پنیر، ایزوله آب پنیر و هیدرولیز آب پنیر. کنسانتره آب پنیر 29 تا 89 درصد پروتئین وزنی دارد در حالی که ایزوله آب پنیر 90 درصد پروتئین وزنی دارد. هیدرولیز آب پنیر به صورت آنزیمی پیش هضم می شود و بنابراین بالاترین سرعت هضم را در بین انواع پروتئین دارد.