مردم خیتان

مردم خیتان، ختای، خطای یا خیتان مردمانی قبیله ای از نژاد ترک و مغول بودند، که در مغولستان و بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین زندگی می کردند. این نام گه‌گاه مترادف با مملکت چینی آمده‌است. براساس کتاب تاریخ مغول اثر عباس اقبال آشتیانی، «ختا» یعنی چین شمالی. آنها بنیان‌گذاران سلسله لیائو و قراختاییان بودند.

ختای

تصویر ختای‌ها توسط (هوگوی)، قرن ۹ /۱۰
مناطق با جمعیت چشمگیر
شمال شرقی آسیا
زبان‌ها
زبان خیتانی
دین
احترام به پدیده‌های متعدد طبیعی
قومیت‌های وابسته
مغول

در اواخر قرن ششم هجری، آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر، یعنی دو کشور کُره و چین اصلی بین دو سلسله تقسیم می‌شده‌است: یکی سلسلهٔ کین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که رؤسای یک دسته زردپوستان منچو بودند که بر ختا یعنی چین شمالی تسلط داشته و نسبت به چینی‌ها قومی خارجی به‌شمار می‌آمدند و پایتخت این سلسله شهر کایفنگ بود و سلسلهٔ دیگر سلسلهٔ سونگ بود که از چینی‌های اصلی بودند و بر چین جنوبی حکومت می‌کردند.

منابع

• اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹)، تاریخ مغول، تهران: مؤسسهٔ انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵
• لغت‌نامهٔ دهخدا
• شرح دیوان حافظ
• مردم ختای یا ختن (ویکی انگلیسی)