ژان گابن
ژان گابَن (به فرانسوی: Jean Gabin) (۱۷ مهٔ ۱۹۰۴ – ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶) بازیگر تئاتر و سینما و خواننده فرانسوی بود. گابن از چهره‌های اصلی و مهم تاریخ سینمای فرانسه در نظر گرفته می‌شود.[۱][۲]
ژان گابن | |
|---|---|
 ژان گابن در نقش ژول مگره در ۱۹۵۸ | |
| نام هنگام تولد | ژان-آلکس مونکورگه |
| زادهٔ | ۱۷ مهٔ ۱۹۰۴ |
| درگذشت | ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶ (۷۲ سال) نیویی-سور-سین، هوت دو سین، فرانسه |
| ملیت | فرانسوی |
| پیشه | بازیگر |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۷۶–۱۹۲۸ |
| همسر(ها) | گبی باسه (۱۹۳۰–۱۹۲۵) سوزان مارگریت ژان موشان (۱۹۳۹–۱۹۳۳) دومینیک فومیه (۱۹۷۶–۱۹۴۹) |
| فرزندان | پنج فرزند |
| جوایز | جایزهٔ خرس نقره‌ای از جشنوارهٔ فیلم برلین (۱۹۵۹، ۱۹۷۱) |
از مهم‌ترین نقش‌های او نقش ژان وال‌ژان در فیلم بینوایان است. آخرین فیلم‌های او دو مرد در شهر ساخته ژوزه جووانی و حکم ساخته آندره کایات است.[۳][۴][۵][۶]
گابن و جنبش رئالیسم شاعرانه
ویرایشژان گابن شمایل آرمانی قهرمان بی‌سرانجام فیلم‌های جنبش رئالیسم شاعرانه فرانسه بود. او در بسیاری از فیلم‌های این جنبش از جمله پی‌پی لو موکو اثر ژولین دوویویه، بندر مه آلود و روز می‌دمد به کارگردانی مارسل کارنه و توهم بزرگ اثر ژان رنوار ایفای نقش کرده‌است.[۷]
آندره بازن منتقد سرشناس فرانسوی در مقاله‌ای تحت عنوان سرنوشت ژان گابن، تصریح می‌کند که گابن در تمام فیلم‌هایش از جمله فیلم‌های رئالیستی-شاعرانه، به سرانجامی خشونت بار گرفتار می‌آید. بازن معتقد است که گابن در فیلم‌هایش به تاویل یک داستان از میان داستان‌های گوناگون نمی‌پردازد بلکه همیشه داستان خودش در کار است که باید پایانی غم‌انگیز داشته باشد.[۸]
جوایز
ویرایشژان گابَن دو بار در سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۷۱ موفق به دریافت جایزهٔ خرس نقره‌ای از جشنواره بین‌المللی فیلم برلین شده‌است.
گزیده فیلم‌شناسی
ویرایش- تونل (۱۹۳۳)
- گلگتا (۱۹۳۵)
- آن‌ها پنج نفر بودند (۱۹۳۶)
- پی‌پی لو موکو (۱۹۳۷)
- توهم بزرگ (۱۹۳۷)
- بندر مه‌آلود (فیلم ۱۹۳۸)
- آب‌سنگ‌های مرجانی (۱۹۳۸)
- حیوان آدم‌نما (۱۹۳۸)
- روز برمی‌آید (۱۹۳۹)
- دیوارهای مالاپاگا (۱۹۴۹)
- کن‌کن فرانسوی ۱۹۵۴
- ناپلئون (فیلم ۱۹۵۵)
- بینوایان (۱۹۵۸)
- رئیس‌جمهور (۱۹۶۱)
- میمونی در زمستان (۱۹۶۲)
- هر شماره‌ای می‌تواند برنده باشد (۱۹۶۳)
- خالکوبی (۱۹۶۸)
- دسته سیسیلی‌ها (۱۹۶۹)
- دو مرد در شهر (۱۹۷۳)
- حکم (۱۹۷۴)
نگارخانه
ویرایش
منابع
ویرایش- ↑ André Brunelin: Gabin Herbig, München/Berlin 1989, ISBN 3-7766-1499-4; Ullstein TB 36650, Frankfurt am Main/Berlin 1996, ISBN 3-548-35650-8.
- ↑ Jean-Marc Loubier: Jean Gabin, Marlène Dietrich: un rêve brisê, Acropole, Paris 2002, ISBN 2-7357-0216-2.
- ↑ «دو مرد در شهر ساخته خوزه جیووانی؛ دیدار با ژان گابن و آلن دلون». همشهری آنلاین. ۲۰۱۱-۱۲-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۱۱.
- ↑ «Iran Newspaper». web.archive.org. ۲۰۰۷-۰۸-۲۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۱۱.
- ↑ "Jean Gabin". Wikipedia (به انگلیسی). 2020-11-29.
- ↑ Joseph Harriss: "Jean Gabin: The Actor Who Was France." McFarland, Jefferson, NC 2018 ISBN 978-1-4766-7627-2.
- ↑ «آشنایی با رئالیسم شاعرانه سینمای فرانسه». همشهری آنلاین. ۲۰۱۵-۰۳-۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۱۲.
- ↑ «جنایت زیبا». خبرآنلاین. ۲۰۰۹-۰۸-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۱۲.
 | این یک مقالهٔ خرد بازیگر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |