کافه جهان

کافه جهان یک فرآیند گفت‌وگوی ساختاریافته است که در آن، دانش به اشتراک گذاشته می شود. در کافه جهان مردم در گروه های مختلف درباره موضوعی دور چندین میز کوچک کافه مانند بحث می‌کنند. در این فرآیند اطمینان حاصل می شود که همه فرصت صحبت و تبادل نظر را دارند. سوالات مورد بحث از ابتدا معلوم هستند اما نتایج یا راه حل ها از قبل تصمیم گیری نمی شوند و بر طبق نتایج گفت و گو به دست می آیند. این روش گفت و گو بر این اساس اتخاذ می شود که بحث جمعی می تواند تصورات مردم را تغییر دهد و کنش جمعی را تشویق کند. رویدادهای مبتنی بر کافه جهان باید حداقل دوازده شرکت کننده داشته باشند، اما حد بالایی برای آن وجود ندارد. به عنوان مثال، در اسرائیل در سال 2011، رویدادی به نام (1000Tables) در چندین شهر و در یک روز به عنوان بخشی از مجموعه اعتراضات عدالت اجتماعی برگزار شد و حدود هزار نفر در آن شرکت کردند.

کافه دانش

کافه دانش که توسط دیوید گورتین توسعه داده شده است، نوعی جریان مباحثه است که هیچ موضوع یا سؤالی برای هر یک از بحث های گروهی کوچک ندارد، بحث توسط یک تسهیل‌کننده ای هدایت نمی‌شود، و هیچ خلاصه‌ای هم به عنوان بازخورد جمع‌آوری نمی‌شود.

کافه دانش یک فرآیند مکالمه ای است که گروهی از افراد را گرد هم می آورد تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، از یکدیگر بیاموزند، روابط جدید به وجود آورند و درک بهتری از دنیای پیچیده ی همیشه در حال تغییر به دست آورند. کافه دانش ساده اما انعطاف پذیر و محاوره ای است که تقریباً هر کسی می تواند آن را اجرا کند. در این روش گفت و گو گروهی از افراد دور هم جمع می شوند و درباره موضوعات مورد علاقه شان گفتگو می کنند تا آن ها را بهتر درک کنند. هدف کافه دانش آشکارسازی دانش جمعی گروه، یادگیری از یکدیگر؛ به اشتراک گذاری ایده ها و بینش ها؛ به دست آوردن درک عمیق تر از یک موضوع و مسائل مربوطه و بررسی احتمالات است. همچنین می تواند برای کمک به ارتباط افراد، بهبود روابط بین فردی، بهبود اعتماد و تعامل استفاده شود. چیزی که در مورد کافه دانش در مقایسه با روش های مشابه متفاوت است این است که هیچ تلاشی برای تصمیم گیری یا رسیدن به اجماع به عنوان بخشی از خود کافه صورت نمی گیرد.

نسخه ی اصلاح شده ی کافه جهان

این روش در سال 2019 توسعه یافته است. دو دور گفت و گو اتفاق می افتد به طوری که مدت زمان آن ها، یکسان باشد و تعداد صندلی ها تغییر نکند. برای هر گروه هدفی به منظور فعالیت یا گفت و گو در نظر گرفته شده است. هر دور گفت و گو با ارائه عمومی به پایان می رسد. سپس ارائه ای تحت عنوان ارائه میانی انجام می شود که نتایج به دست آمده از دور اول گفت و گو را بیان می کند. سپس از همه اعضای هر گروه به جز یک نفر (که میزبان نامیده می شود) خواسته می شود که به یک میز جدید ملحق شوند و دور جدیدی از بحث را آغاز نمایند. دور دوم گفت و گو نیز با یک ارائه عمومی توسط هر گروه تمام می شود. سر انجام بعد از ارائه ی پایانی که نتیجه ی تمامی گفت و گو ها را در بر دارد، فرایند به پایان می رسد .