کال اندرسون

سیاست‌مدار آمریکایی

کالوین بروس اندرسون (Calvin Bruce Anderson) (زاده ۲ می ۱۹۴۸ – درگذشت ۴ اوت ۱۹۹۵)، افسر نظامی و سیاستمدار آمریکایی بود که به عنوان یکی از اعضای مجلس سنای ایالت واشینگتن در ۱۹۹۵ به عنوان نماینده منطقه ۴۳، خدمت می‌کرد. او یکی از اعضای حزب دموکرات بود و قبل از آن از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۵ به عنوان عضو مجلس نمایندگان واشینگتن خدمت کرد و اولین عضو آشکار همجنس‌گرای مجلس قانونگذاری ایالت واشینگتن بود.

کال اندرسون
عکس کتاب سال دبیرستان در ۱۹۶۵ میلادی
عضو سنای واشینگتن
از حوزهٔ
43م
دوره مسئولیت
۹ ژانویه ۱۹۹۵ میلادی[۱] – ۴ اوت ۱۹۹۵
پس ازیانیس نیمی
پیش ازپت تیبادیو
عضو مجلس نمایندگان واشینگتن
از حوزهٔ اولین منصب 43م[۱]
دوره مسئولیت
۹ نوامبر ۱۹۸۷ میلادی[۲] – ۹ ژانویه ۱۹۹۵
پس ازیانیس نیمی
پیش ازپت تیبادیو
اطلاعات شخصی
زاده
کالوین بروس اندرسون

۲ مهٔ ۱۹۴۸
سیاتل، واشینگتن، U.S.
درگذشته۴ اوت ۱۹۹۵ (۴۷ سال)
سیاتل، واشینگتن، ایالات متحده
حزب سیاسیدموکرات
شریک زندگیاریک ایشینو
خدمات نظامی
خدمت/شاخه نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
یگانبخش پیاده‌نظام ۲۳م
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ ویتنام
جوایزستاره‌های برنزی (۲)

اندرسون در سیاتل، واشینگتن متولد شد و در دبیرستان فاستر درس خواند. وی در سنین جوانی وارد سیاست شد و برای کمپین شورای شهر پدرش و کمپین سنای وارن مگنوسون کار می‌کرد. پس از پایان مدرسه، به ارتش ایالات متحده پیوست و به عنوان گزارشگر دیوان، برای لشکر ۲۳ پیاده‌نظام مشغول به کار شد. همجنس‌گرایی او در زمان سربازی برای والدینش آشکار شد.

او برای چندین مقام شهر سیاتل کار کرد و سمت‌هایی در میان دموکرات‌های جوان و حزب دموکرات ایالت واشینگتن داشت. در ۱۹۸۷، او برای پر کردن صندلی خالی نمایندهٔ مجلس ایالتی، جنیس نیمی، انتخاب شد و در زمان حضور خود و همچنین در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها، با حملات ضد همجنس‌گرایی از سوی یکی از اعضای قانونگذار ایالتی، مواجه شد. اندرسون تا زمان وفاتش بر اثر ایدز در ۱۹۹۵، مدت کوتاهی در سنای ایالت، جاییکه دستیار اکثریت ویپ بود، خدمت کرد. هزاران نفر در مراسم یادبود او شرکت کردند و بعدها پارکی در سیاتل به نام او نامگذاری شد.

اوایل زندگی و تحصیلات

ویرایش

کالوین بروس اندرسون در ۲ می ۱۹۴۸ در خانوادهٔ رابرت و آلیس اندرسون در سیاتل، واشینگتن، به دنیا آمد. او در دوران راهنمایی برای فعالیت در کمپین وارن مگنوسون برای کسب یک جایگاه در سنای ایالات متحده داوطلب شد. او برای کمپین موفقیت‌آمیز پدرش برای یک جایگاه در شورای شهر توکویلا، واشینگتن که با چهار رأی به دست آمد نیز فعالیت کرد. اندرسون در ۱۹۶۶ از مدرسه فاستر فارغ‌التحصیل شد.[۱][۳]

اندرسون در ارتش ایالات متحده به عنوان گزارشگر دادگاه برای لشکر ۲۳ پیاده‌نظام خدمت می‌کرد. در زمان خدمتش در ارتش، او دو ستاره برنزی را برای کار به عنوان گزارشگر اصلی دادگاه در جریان پژوهش‌های قتل‌عام مای‌لای دریافت کرد. در زمان محاکمه ارنست مدینه، او به عنوان گزارشگر ارشد دادگاه خدمت کرد. او تا ۱۹۷۳ در ارتش خدمت کرد. در دوران سربازی و قبل از فوت پدرش در ۱۹۷۱، به عنوان همجنس‌گرا برای والدینش شناخته شد. مادرش می‌گفت «این برای من آزاردهنده نیست؛ من حتی به آن فکر هم نمی‌کنم. من نمی‌توانم بفهمم که چرا مردم نمی‌توانند زندگی کنند و اجازه دهند دیگران نیز زندگی خودشان را بکنند». اندرسون اظهار داشت که او یک بار در همجنسگرایی گرفتار شده بود، اما از طرف فرمانده فقط یک توبیخ کوتاه به او داده شد و گفت: «اکنون، برای من مهم نیست مردم در زمان خود چه می‌کنند، اما ارتش چنین احساسی ندارد، بنابراین در آینده، بیشتر احتیاط کنید».[۴]

سیاست

ویرایش

اندرسون پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه، برای ژانت ویلیامز، رئیس حزب دموکرات شهرستان کینگ شروع به فعالیت کرد. او در ۱۹۶۸، به عنوان منشی دموکرات‌های جوان شهرستان کینگ جنوبی منصوب شد.[۵][۶] اندرسون از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۳ برای جورج بنسون، یکی از اعضای شورای شهر سیاتل، به عنوان دستیار اداری کار کرد. او در ۱۹۸۳ منشی انتصابات شهردار، چارلز رویر شد و تا ۱۹۸۷ برای او کار کرد. او یکی از اعضای کمیته مرکزی حزب دموکرات ایالت واشینگتن و دبیر کمیته در طول دههٔ ۱۹۸۰ بود.[۷]

مجلس قانونگذاری واشینگتن

ویرایش

انتخابات

ویرایش

جیم مک درموت، سنای ایالت واشینگتن را در ۱۹۸۷ ترک کرد تا در سرویس خارجی ایالات متحده مشغول به کار شود. جای خالی مک درموت در مجلس سنای ایالت توسط جنیس نیمی، پر شد. اندرسون بیشترین رأی یعنی، پنجاه و یک رأی از صد و شانزده رأی، در جلسه نمایندگان حوزه را به دست آورد تا جایگاه خالی ناحیه ۴۳ که با استعفای جنیس نیمی از مجلس نمایندگان واشینگتن برای پیوستن به سنای ایالت ایجاد شده بود، را پر کند. او یکی از سه نامزد لیست ارائه شده در کنار هاروی ماگی که جایگزین پت تیبودو شد و جین پترسون بود.[۸] او برای پرکردن جای خالی انتخاب شد و به‌طور رسمی اولین عضو همجنس‌گرای مجلس قانونگذاری ایالت واشینگتن شد.[۹]

در زمان انتخابات ۱۹۸۸، اندرسون با چالش اصلی دبرا ویلسون موبلی که منشی شورای شهر سیاتل بود، مواجه شد. او در یک کمپین تبلیغاتی از موبلی پرسید: من می‌توانم صادقانه به چشمان فرزندانمان نگاه کنم و بپرسم «کدام کاندیدا الگوی خوبی برای پیروی است؟ ضد همجنس‌گرایی یا همجنس‌گرا بودن». او در انتخابات مقدماتی موبلی را شکست داد و بر لی کارتر نامزد جمهوری‌خواه نیز در انتخابات عمومی غلبه کرد. در انتخابات ۱۹۸۸، اد موری که بعدها در مجلس ایالتی و همچنین به عنوان شهردار سیاتل خدمت می‌کرد، مدیر کمپین اندرسون بود.[۱۰]

اندرسون در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در ۱۹۹۰ موبلی و گری ای جیکوبز را شکست داد و نامزد جمهوری‌خواه، جیمز آلونزو را نیز در انتخابات عمومی شکست داد. او در انتخابات ۱۹۹۲ نامزد جمهوری‌خواه، مایک مینن را شکست داد. اندرسون پس از اینکه، نیمی در ۱۹۹۴ بازهم در انتخابات شرکت نکرد، برای کسب یک جایگاه در سنای ایالت نامزد دموکرات‌ها شد و نامزد جمهوری‌خواه، مینن را در انتخابات عمومی شکست داد.[۱۱][۱۲]

دورهٔ تصدی

ویرایش

پس از اینکه تاد برای کسب جایگاه در مجلس سنای ایالت موفق نشد، اندرسون به عنوان رئیس کمیته دولت ایالتی، جایگزین مایک تاد شد.[۱۳] اندرسون به عنوان نایب رئیس اکولوژی و پارک‌ها، کمیته‌های قانون و عدالت در سنای ایالت منصوب شد. او همچنین به عنوان دستیار اکثریت ویپ خدمت کرد.[۱۴]

سناتور، ای ال راسموسن که از مخالفان حقوق همجنس‌گرایان بود، ادعا می‌کرد که اندرسون به خاطر تهدید به مرگ علیه او مقصر بوده‌است، زیرا او دربارهٔ همجنس‌گرا بودن خود «با غرور حرف می‌زند».[۱۵] اندرسون به عنوان سخنران اصلی در رژهٔ افتخار سوم مارس همجنس‌گرایان، لزبین‌ها، دوجنس‌گرایان و تراجنسیتی‌ها در ۱۹۹۴ شرکت کرد.[۱۶]

وفات و میراث

ویرایش

اندرسون اغلب به دلیل ابتلا به لنفوم غیر هوچکین در مجلس سنای ایالت غایب بود. چون حزب دموکرات، تنها با اندرسون دارای یک جایگاه اکثریت در سنای ایالت بود، آن‌ها به یک تساوی در سنای ایالت تبدیل شده بودند که چندین بار به حزب جمهوری‌خواه اجازه داد تا با قوانین پارلمانی، قدرت را در دست بگیرد. شیمی درمانی، لنفوم غیر هوچکین را در آوریل ۱۹۹۵ نابود کرد. او به عنوان مارشال بزرگ بیست و یکمین رژه همجنس‌گرایان در سیاتل شرکت کرد، اما لخته شدن خون در پاها و ریه‌های او، مانع از حضور او در رژهٔ ماه ژوئن شد.[۱۷][۱۸][۱۹]

اندرسون در ۴ اوت ۱۹۹۵ بر اثر ایدز در خانهٔ خود در سیاتل فوت کرد. جسد او توسط شریک جنسیش، اریک ایشینو کشف شد که بعدها پرونده بزرگی از تهدیدهای مرگ علیه اندرسون را نیز کشف کرد.[۲۰][۲۱] حدود ۲۰۰۰ نفر در مراسم یادبود اندرسون در کلیسای جامع سنت جیمز شرکت کردند.[۲۲][۲۳] تیبودو برای پر کردن جای خالی ایجاد شده در اثر مرگ اندرسون، منصوب شد و باقی‌مانده دورهٔ او را که تا ۳۱ دسامبر ۱۹۹۸ ادامه داشت، پر کرد.[۲۴] در ۱۹ آوریل ۲۰۰۳، سیاتل، پارک کال اندرسون را به نام اندرسون نامگذاری کرد و این پارک در ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۵ افتتاح شد.[۲۵]

مواضع سیاسی

ویرایش

مجازات اعدام

ویرایش

اندرسون قانونی را به مجلس ایالتی پیشنهاد کرد که اعدام افراد کم‌توان ذهنی را که به عنوان افرادی با بهره هوشی مساوی یا کمتر از هفتاد تعریف می‌شوند، ممنوع می‌کرد.[۲۶] در ۱۹۹۵، مجلس سنای ایالت با چهل و پنج رأی موافق و سه رأی مخالف، برخلاف رای اندرسون، قانونی را تصویب کرد که روش اصلی اعدام در واشینگتن را به جای حلق‌آویز کردن، به تزریق مرگبار تبدیل می‌کرد.[۲۷]

اوتانازی

ویرایش

اندرسون قانونی را پیشنهاد داد که اجازه تجویز داروهای کشنده توسط پزشکان را برای بیمارانی که به بیماری لاعلاج مبتلا هستند، به درخواست خود بیمار می‌داد.[۲۸] پس از فوت اندرسون، این قانون توسط سناتور، کوین کویگلی بازگردانده شد.[۲۹]

انتخابات‌ها

ویرایش

اندرسون از قوانینی در مجلس ایالتی حمایت کرد که به‌طور خودکار، هر وقت شخصی برای دریافت گواهینامه رانندگی یا تمدید آن درخواست می‌داد، برای رأی دادن نیز ثبت نام می‌شد.[۳۰] اندرسون در ۱۹۹۱ از قوانینی حمایت کرد که بر اساس آن، واشینگتن از ۱۹۹۲ از اولویت اولیه برای ریاست جمهوری استفاده می‌کرد.[۳۱] در ۱۹۹۱، او به شکایتی پیوست که از ستره دادگاه عالی واشینگتن خواسته بود تا با انجام یک پیشنهاد رأی‌گیری در آن محدودیت‌های دوره برای فرماندار، اعضای کنگره ایالات متحده و اعضای مجلس قانونگذاری ایالتی را غیرقانونی اعلام کند.[۳۲]

حقوق همجنس‌گرایان

ویرایش

در طول حضور اندرسون در مجلس قانونگذاری ایالتی، او هجده بار قانون حقوق همجنس‌گرایان را تا زمان مرگش در ۱۹۹۵ معرفی کرد.[۳۳] او در مجلس ایالتی از قوانینی حمایت کرد که به همجنس‌گرایان اجازه می‌داد شکایت‌هایی را دربارهٔ تبعیض‌های مسکن، استخدام یا بیمه، به کمیسیون حقوق بشر واشینگتن ارائه کنند.خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref> (). پس از اصلاحیه‌ای که برای ممنوعیت «آموزش یا ترویج همجنس‌گرایی به عنوان سبک زندگی سالم» در کالج‌های عمومی انجام شد، اندرسون بیان کرد که این پیشنهاد رأی‌گیری، آزادی آکادمیک را تهدید می‌کند.[۳۴]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Anderson, Cal (1948-1995)". HistoryLink. December 26, 2012. Archived from the original on 2021-10-21.
  2. https://leg.wa.gov/History/Legislative/Documents/MembersOfLeg2019.pdf [نشانی وب عریان]
  3. "Cal Anderson, Washington, 1988". OutHistory. March 13, 2003. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  4. "The Odd Place of Homosexuality in the Military". The New York Times. April 18, 1993. Archived from the original on 4 January 2022. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  5. "Doves Walk Out At Young Demo Conclave". The Daily News. February 12, 1968. p. 21. Archived from the original on 4 January 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  6. "Dissidents Favor New Resolutions". The Spokesman-Review. February 12, 1968. p. 7. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  7. "Washington's Demos re-elect 'winning team'". The Spokesman-Review. January 27, 1985. p. 24. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  8. "Gay man gains in bid for House seat". Spokane Daily Chronicle. October 28, 1987. p. 25. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  9. "Royer aide named to state House post". Spokane Daily Chronicle. November 10, 1987. p. 6. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  10. "The Education of Ed Murray". Seattle Metropolitan. December 19, 2012. Archived from the original on 19 August 2022. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  11. "Cal Anderson election results in the state house". Secretary of State of Washington. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  12. "Cal Anderson election results in the state senate". Secretary of State of Washington. Archived from the original on 2 June 2021. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  13. "House Democrats give energy post to Walla Walla's Grant". Spokane Daily Chronicle. November 30, 1990. p. 24. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  14. "Democrats add new faces to Senate leadership". Centralia Chronicle. December 10, 1994. p. 2. Archived from the original on 3 June 2021. Retrieved 18 June 2022 – via NewspaperArchive.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  15. "Lawmakers clash on gay rights". Spokane Daily Chronicle. February 27, 1992. p. 15. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  16. "Gay pride march, rally scheduled for downtown". The Spokesman-Review. June 11, 1994. p. 18. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  17. "Cal Anderson, 47, Gay State Legislator". The New York Times. August 6, 1995. Archived from the original on 24 اكتبر 2021. Retrieved 18 June 2022. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help)نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  18. "The thinnest majority". The Spokesman-Review. April 15, 1995. p. 13. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  19. "Thousands take part in Seattle gay-pride march". The Daily News. June 26, 1995. p. 15. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  20. "State's first openly gay senator dies of AIDS". The Daily News. August 5, 1995. p. 14. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  21. "Cal Anderson portrait unveiled at park bearing his name". The Seattle Times. March 24, 2012. Archived from the original on 2 June 2021. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  22. "Special filing period set to fill Anderson's Senate seat". The Daily News. August 8, 1995. p. 24. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  23. "'Cal's pals' bid farewell to state's first gay lawmaker". The Daily News. August 8, 1995. p. 19. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  24. "Centralia lawmaker won't run for re-election in 1996". The Daily News. December 8, 1995. p. 25. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  25. "Cal Anderson becomes Washington's first openly gay legislator on November 9, 1987". HistoryLink. March 13, 2003. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  26. "Proposal would ban executions of the retarded". Spokane Daily Chronicle. January 11, 1991. p. 20. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  27. "Bill favors lethal injection over hanging". The Spokesman-Review. March 14, 1995. p. 18. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  28. "Senator introduces suicide bill". The Spokesman-Review. January 27, 1995. p. 19. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  29. "Lawmaker revives assisted-suicide issue". The Spokesman-Review. January 26, 1996. p. 19. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  30. "Motor voter registration". Spokane Daily Chronicle. February 16, 1989. p. 2. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  31. "State to join Oregon for primary". The Spokesman-Review. May 10, 1991. p. 3. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  32. "High court to consider term-limit lawsuit". The Daily News. August 20, 1991. p. 17. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  33. "Gays: More efforts predicted". The Spokesman-Review. November 15, 1995. p. 20. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  34. "Measure amended to ban gay teachings at colleges". The Daily News. January 27, 1994. p. 13. Archived from the original on 18 June 2022. Retrieved 18 June 2022 – via Newspapers.com.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)