کانویر مدل ۱۱۸
کانویر مدل ۱۱۸ کانویرکار(به انگلیسی: Convair Model 118 ConvAirCar) (همچنین به عنوان خودروی پرنده هال شناخته می‌شود) یک نمونه اولیه ماشین پرنده بود که دو عدد از آن ساخته شد. بازار هدف اصلی آن مصرف‌کننده تجاری ئر نظر گرفته شده بود. دو نمونه از این هواپیما ساخته شد و به پرواز درآمد. اولین نمونه در یک تصادف به دلیل اتمام سوخت سقوط کرد. پس از آن، نمونه دوم از هواپیمای آسیب دیده بازسازی شد و به پرواز درآمد. در آن زمان، پروژه با استقبال اندکی مواجه شد و برنامه توسعه آن اندکی بعد به پایان رسید.[۱]
| مدل ۱۱۸ کانویرکار | |
|---|---|
| |
| عکس گرفته شده توسط شرکت سازنده در سن دیگو، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا، نوامبر ۱۹۴۷ | |
| کاربری | ماشین پرنده |
| کشور سازنده | ایالات متحده آمریکا |
| تولیدکننده | کانویر |
| طراح | تد هال |
| نخستین پرواز | ۱ نوامبر ۱۹۴۷ (مدل ۱۱۶: ۱۹۴۶) |
| تعداد ساخته‌شده | ۲ |
| هزینه هر فروند | $۱٬۵۰۰ |
| توسعه‌یافته از | Convair Model 116 |
مشخصات فنی (مدل ۱۱۸) ویرایش
داده‌ها از General Dynamics Aircraft and their Predecessors[۲]
ویژگی‌های کلی
- خدمه: یک
- ظرفیت: سه مسافر
- پهنای بال: ۳۴ فوت ۵ اینچ (۱۰٫۴۹ متر)
- ارتفاع: ۸ فوت ۴ اینچ (۲٫۵۴ متر)
- وزن خالی: ۱٬۵۲۴ پوند (۶۹۱ کیلوگرم)
- وزن ناخالص: ۲٬۵۵۰ پوند (۱٬۱۵۷ کیلوگرم)
- پیشرانه هواگرد: ۱ عدد موتور flat-six هواخنک Lycoming O-435C، ۱۹۰ اسب بخار (۱۴۰ کیلووات)
- پیشرانه هواگرد: ۱ عدد موتور هواخنک Crosley، ۲۵ اسب بخار (۱۹ کیلووات) (به بدنه خودرو نیرو می‌داد)
عملکرد
- سرعت کروز: ۱۲۵ مایل بر ساعت (۲۰۱ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۰۹ گره) [۱]
منابع ویرایش
- کتابشناسی - فهرست کتب
- Wegg, John. General Dynamics Aircraft and their Predecessors. London: Putnam, 1990. شابک ۰−۸۵۱۷۷−۸۳۳-X.
- Yenne, Bill. The World's Worst Aircraft. New York: Dorset Press, 1993. شابک ۰−۸۸۰۲۹−۴۹۰−۶.