کنده (درخت)
کُنده بخشی از تنه درخت است که پس از بریده شدن اصل تنه درخت بر روی زمین باقی میماند و ریشهها به آن وصل است. در بیشتر کندهها حلقههایی مربوط به دورههای رشد درخت دیده میشود که مطالعه آنها شاخهای علمی به نام تاریخشماری درختی را تشکیل میدهد.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8d/Bosslet_-_Stump_Stools_at_Albertinum_Dresden.jpg/220px-Bosslet_-_Stump_Stools_at_Albertinum_Dresden.jpg)
در اصطلاح جنگلداری، آنچه پس از قطع درخت از رویش جوانههای موجود در کُنده به وجود میآید «جَست»[۱] نام دارد. جستها به صورت پاجوش یا ریشهجوش میرویند. بدین منوال، جنگلی که اکثر درختان آن از جوانههای روییده از کُنده تشکیل شده باشد جنگل کُندهزاد[۲] نامیده میشود. جنگلی متشکل از درختانی با دو منشأ دانهای و جَستی که سرانجام به جنگل دواُشکوبه تبدیل شود «جنگل دانه و کُندهزاد» نامیده میشود.
منابع
ویرایش- فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان: دفتر دوم. فرهنگستان زبان و ادب فارسی. تهران: ۲۰۰۵.