گسترش تشیع

گسترش تشیع به گرایش یافتن اهل سنت به مذهب شیعه در کشورهای مختلف خصوصا کشورهای اسلامی که اکثریت با اهل سنت است می‌پردازد. در کشورهای عربی از لفظ «استبصار» (درخواست روشن بینی) نیز برای توصیف آن استفاده می‌گردد. بد بینی به گسترش تشیع و فعالیت‌های شیعیان در حالی است که دولت‌هایی همچون عربستان، امارات و قطر فعالیت‌های فراوانی در کشورهای مختلف انجام می‌دهدند. گسترش تشیع از سوی رسانه‌های غربی و عربی به دقت و گاهی با بدبینی رصد می‌شود. در مقابل برخی رهبران اهل سنت اعتقادی به تقابل با تشیع نداشته و آنان را نیز همچون فرق چهار گانه اهل سنت مسلمان می‌دانند که تنها دارای اختلاف فقهی هستند. ^[۱]^[۲]^[۳]

جستارهای وابسته ویرایش

وحدت شیعه و سنی

منابع ویرایش

↑ «خناقة علی الهواء بین شیخین». الجوار. ۲۰۰۹-۰۷-۲۸. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.^{^{[پیوند مرده]}}
↑ «دعوای دو شیخ بر سر گسترش تشیع (عجل الله تعالی فرجه الشریف)». مرکز تحقیقاتی حضرت ولیعصر. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.
↑ «وحشت عربستان از گسترش تشیع در موریتانی». فردا. ۱۷ آذر ۱۳۹۰. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.

این یک مقالهٔ خرد شیعه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] «خناقة علی الهواء بین شیخین». الجوار. ۲۰۰۹-۰۷-۲۸. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.^{^{[پیوند مرده]}}

[2] «دعوای دو شیخ بر سر گسترش تشیع (عجل الله تعالی فرجه الشریف)». مرکز تحقیقاتی حضرت ولیعصر. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.

[3] «وحشت عربستان از گسترش تشیع در موریتانی». فردا. ۱۷ آذر ۱۳۹۰. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۲.

[۱]

[۲]

[۳]