یکاترینا گولوبوا
یکاترینا نیکولایونا گولوبوا (روسی: Екатерина Голубева؛ ۹ اکتبر ۱۹۶۶ – ۱۴ اوت ۲۰۱۱) که معمولاً به عنوان کاترینا گلوبوا یا کاتیا گولوبوا شناخته می شود یک هنرپیشه زن اهل روسیه بود.
| یکاترینا گولوبوا | |
|---|---|
| زادهٔ | ۹ اکتبر ۱۹۶۶ سن پترزبورگ، روسیه |
| درگذشت | ۱۴ اوت ۲۰۱۱ (۴۴ سال) پاریس |
| ملیت | روسیه |
وی بازیگر فیلم‌هایی همچون ۹۷۷، Pola X (پولا ایکس) ، بیست و نه نخل بوده‌است.
زندگینامهویرایش
گولوبوا در لنینگراد (سن پترزبورگ امروزی) به دنیا آمد. پس از تحصیل در انستیتوی سینماتوگرافی گراسیموف ( به انگلیسی : Gerasimov Institute of Cinematography) او حرفه بازیگری خود را در فیلم های روسی آغاز کرد.
در اواخر دهه هشتاد او با همسر دوم خود کارگردان لیتوانیایی شاروناس بارتاس ازدواج کرد و در مجموعه ای از فیلم های ساخته شده به کارگردانی او بازی کرد. او همچنین یکی از نویسندگان فیلمنامه "خانه (1997)" بود که توسط شاروناس بارتاس کارگردانی شد .
در سال 1991 ، او در ویدیویی برای آهنگ آندری ماکارویچ به نام "بین آنچه بود و آنچه خواهد بود" بازی کرد.
پس از ایفای نقش در فیلم "سه روز" (ساخته شده توس شاروناس بارتاس در سال 1992)، این بازیگر برای فیلمبرداری در فرانسه دعوت شد، جایی که او در فیلم "من نمی توانم بخوابم" (1994) اثر کلر دنیس ایفای نقش کرد.
گولوبوا در دو فیلم دیگر از همسرش - راهرو (1995) و ما کم هستیم (1996) بازی کرد ، سپس آنها از هم جدا شدند.
در فرانسه، این بازیگر به دوست صمیمی کارگردان لئوس کاراکس تبدیل شد و در فیلم او "Pola X (1999)"( پولا ایکس) بازی کرد.
او همچنین با دیگر کارگردانان فرانسوی - برونو دومون و ساندرین دوما (Sandrine Dumas) همکاری و در فیلم آنها بازی کرد.
فیلم "29 نخل" دومونت محصول سال 2003 مملو از صحنه‌های عشقی و شهوانی با حضور گولوبوا است.
او در سال 2006 یکی از نقش‌های اصلی فیلم «977» ساخته نیکولای خومریکی را بازی کرد.
به گفته آندری پلاخوف منتقد فیلم، این بازیگر "به نمادی از سینمای جدید خانه هنری اروپا در دهه نود و صفر تبدیل شد" ؛ روی صفحه نمایش " او طبیعت رمز آلود و غیر قابل درک زن را به تصویر کشید"
( دهه صفر به معنای سال های 2000 تا 2009 میلادی است )
مرگویرایش
گولوبوا در سن 44 سالگی در تاریخ اوت 2011 در شرایط نامشخصی در پاریس درگذشت. برای مدت طولانی، تاریخ دقیق مرگ مشخص نبود، اما در مستند "من کاتیا گولوبوا هستم" گواهی فوت صادر شده توسط مقامات فرانسوی نشان داده شد که نشان می داد گولوبوا در 3 آگوست پیدا شده است. گزارشی از نسخه هایی هم در مورد تصادف و هم در مورد خودکشی ارائه شد.
جسد در پاریس در ایستگاه مترو پیرنه در نزدیکی خانه این بازیگر پیدا شد و در 20 آگوست در قبرستان پر لاشز به خاک سپرده شد.
زندگی خصوصیویرایش
گولوبوا از شوهر اولش آندری کاپرین (Andrey Kaprin) یک دختر و یک پسر (به نام دیمیتری آندریویچ کاپرین ) داشت.
وی در دومین ازدواج خود با شاروناس بارتاس، کارگردان لیتوانیایی ازدواج نمود ولی بعد ها از وی طلاق گرفت و به پاریس نقل مکان نمود و تا زمان مرگ در آنجا زندگی کرد.
گولوبوا و بارتاس صاحب یک دختر به نام اینا ماریا بارتایت (Ina Marija Bartaitė) شدند ؛ او به بازیگری روی آورد و در 25 سالگی در یک حادثه رانندگی در آوریل 2021 هنگام دوچرخه سواری بر اثر تصادف با یک ماشین که راننده اش مست بود کشته شد .
گولوبوا در سومین و آخرین ازدواج خود با لئوس کاراکس مزدوج شد . آنها در سال 2004 میلادی صاحب یک دختر به نام آناستازیا گلوبوا-کاراکس شدند . او نیز به بازیگری روی آورد .
یادبودویرایش
به یاد کاترینا گولوبوا ، لئوس کاراکس در سال 2012 فیلم "Holy Motors Corporation" را ساخت (در قسمتی از فیلم ، دختر کوچک این زوج ، ناستیا یا همان آناستازیا گولوبووا-کاراکس ظاهر می شود).
همچنین در سال 2015 فیلم شاروناس بارتاس با عنوان «ما فقط رویای صلح را می بینیم» اکران شد که به کاتیا و خانواده اش تقدیم شده است. در سراسر فیلم، گاهی اوقات عکس های به یاد ماندنی کاترین ظاهر میشود.
در سال 2016، یک فیلم مستند روسی-لیتوانیایی در مورد کاترینا گولوبوا به نام "من کاتیا گولوبوا هستم" (به کارگردانی ناتالیا یو) فیلمبرداری شد.
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Yekaterina Golubeva». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ ژوئن ۲۰۱۵.
- «Yekaterina_Golubeva». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ اوت ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۵ ژوئن ۲۰۱۵.
پیوند به بیرونویرایش
- یکاترینا گولوبوا در IMDb
- یکاترینا گولوبوا در وبگاه قبریاب
  | این یک مقالهٔ خرد دربارهٔ یک بازیگر مرد یا زن اهل روسیه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |