زکام
زکام در زبان عربی همان سرماخوردگی است اما در اصطلاح طب سنتی زُکام یا نَزْلة یا چایمان (Coryza) به معنی التهاب بافت مخاطی بینی است که آزاد شدن واسطه‌های التهابی مانند هیستامین موجب احتقان بینی، آبریزش بینی و کاهش حس بویایی می‌شود.
زکام به آبریزش بینی به طرف خارج حلق و سینه گفته می‌شود و می‌تواند در نتیجهٔ سرماخوردگی ساده یا آلرژیهای فصلی ایجاد شود یا دنبالهٔ یک بیماری مهمتر مانند سرخک و آنفلوآنزا باشد.
نزلهویرایش
در لغتنامه دهخدا چنین آمده‌است : زکام، به خصوص زکامی که با خرابی سینه وسرفه همراه باشد. (ناظم الاطباء). عبارت است از جلب شدن فضولات مرطوبه از دو بطن مقدم دماغ به سوی حلق و بعضی نزله را مختص به جلب شدن فضولات مرطوبه از دو بطن مقدم دماغ به سوی ریه و سینه دانسته‌اند. (از بحر الجواهر). سرماخوردگی. چایمان. چاییدگی. (یادداشت مؤلف): زکام و نزله هر دو مشترکند… لکن بعضی طبیبان آن را که به جانب بینی فرودآید و منفذ را بگیرد و حس بوی بازدارد زکام گویند و آن را که به حلق وسینه فرودآید نزله گویند. (از ذخیره خوارزمشاهی).
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- لغتنامه دهخدا
- ویکی‌پدیای انگلیسی