آرامائیس آقامالیان
آرامائیس مگردچی آقامالیان (ارمنی: Արամայիս Աղամալեան؛ زاده ۱۹۱۰ – درگذشته ۱۹۸۵) فیلمنامهنویس و کارگردان ارمنی-ایرانی بود.
آرامائیس آقامالیان | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۹۱۰ |
درگذشت | ۱۹۸۵ (۷۵ سال) |
ملیت | ارمنیهای ایران |
پیشه(ها) | فیلمنامهنویس و کارگردان فیلم |
زندگینامه
ویرایشمتولد ۱۹۱۰ (۱۲۸۹) در جلفای قدیم.[۱] تحصیلات ابتدایی را در تبریز[۱] و سپس در ایروان گذراند.[۱] در زمان کودکی والدینش را از دست داد[۱] و مجبور شد ابتدا در ایروان و بعد لنیناکان در سالنهای کوچک تئاتر به عنوان دستیار دکوراتور مشغول به کار شود.[۱] در سال ۱۹۳۰ (۱۳۰۹) به منظور ادامه تحصیل راهی برلین میشود[۱] و در مدرسه تئاتر مشغول به تحصیل میگردد.[۱] در آنجا به علت مشکلات مالی از ادامه تحصیل بازماند[۱] و به ایران بازگشت.[۱] در ایران از سال ۱۹۳۵ (۱۳۱۴) در جلفای نو اصفهان فعالیت تئاتری اش را با نمایشهای «کین»، «سیاوش و سودابه» و «ولگرد پاریس» شروع میکند[۱] (نویسنده هر سه نمایش مذکور گئورگ دارفی).[۱] در سالهای ۴۵–۱۹۳۹ (۲۴–۱۳۱۸) فعالیت هنری اش را در تبریز ادامه میدهد و تعداد زیادی نمایش روی صحنه میبرد.[۱] تعدادی از نمایشهاش عبارتنداز:[۱] ناموس، خدایان قدیم، کورادو، عاقبت شمار و … در سال ۱۹۴۶ (۱۳۲۵) به تهران میآید.[۱]
وی در ۱۹۴۷ (۱۳۲۶)، با همراهی ساموئل خاچیکیان، نمایشهای بسیاری را با گروه تئاتر ارمنیان به زبان ارمنی و فارسی در باشگاه فرهنگی آرارات تهران اجرا کرد.[۲]
در تهران فعالیت تئاتریاش را ادامه میدهد و تعدادی نمایش روی صحنه میبرد.[۳] فعالیت در سینما را از سال ۱۹۵۹ (۱۳۳۸) با فیلم «در جستجوی داماد» به عنوان نویسنده (بر اساس داستانی از یرواند آودیان) و کارگردان آغاز کرد.[۴] در دهههای ۱۹۷۰ (۱۳۵۰) تا ۱۹۸۰ (۱۳۶۰) فعالیتهایش را ادامه داد و در باشگاه فرهنگی آرارات دهها اثر را به روی صحنه برد.[۴] در سال ۱۹۸۵ (۱۳۶۴) دوران فعالیت پنجاه سالهٔ هنری او را جشن گرفته و از او تقدیر به عمل آورده شد[۱] و در همان سال نیز درگذشت.[۱]
زندگی هنری
ویرایشآرامائیس آقامالیان: میخواهم فیلم بسازم
ویرایشاز جلفای ارمنستان تا جلفای ایران
ویرایشآرامائیس آقامالیان (متولد ۱۹۱۰ (۱۲۸۹) جلفای ارمنستان)[۶] هم مثل اسلاف خود، گاراگاش، خاچیکیان، سروری، استپانیان، از تئاتر میآمد.[۶] خانواده وی هم از بازماندگان قتلعام ۱۹۱۵ بودند که به ایران مهاجرت کردند.[۶] آرامائیس دوران ابتدایی و متوسطه را در تبریز گذراند[۶] و دوباره به ارمنستان رفت.[۶] در فاصلهٔ سالهای ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۷ (۱۳۰۲ تا ۱۳۰۶) در هنرستان نقاشی ایروان به تحصیل پرداخت[۶] و در همان حال، به عنوان دکوراور با گروههای تئاتری کار کرد.[۶] آقامالیان در سال ۱۹۳۰ (۱۳۰۹) به آلمان رفت[۶] و از مدرسهٔ عالی تئاتر و هنرهای دراماتیک برلین فارغالتحصیل شد.[۶] در سال ۱۹۳۴ (۱۳۱۳) به ایران بازگشت[۶] و در جلفای اصفهان، و از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ (۱۳۱۸ تا ۱۳۲۴) در تبریز، نمایشهای بسیار ترجمه کرد و بر صحنه برد.[۶] در سال ۱۹۴۶ (۱۳۲۵) به تهران آمد و به گروه تئاتر باشگاه آرارات پیوست[۶] و به همراه خاچیکیان و واعظیان، تروپ تئاتر ارامنه را تشکیل داد(۱۳۲۶).[۶] آقامالیان در دوران اقامت در تبریز، مدتی در کارگاه طلاسازی وان تأسیس ۱۹۲۱ (۱۳۰۰) مشغول به کار شد،[۶] در حکاکی روی نقره مهارت یافت و موفق به دریافت نشان لیاقت از سوی محمدرضاشاه گردید…[۶]
در جستجوی داماد: برخورد سنت و تجدد
ویرایشهنگامی که آقامالیان به دعوت واعظیان به کارگردانی فیلم روی آورد، پنجاه ساله بود.[۷] اولین فیلم او در آژیرفیلم «در جستجوی داماد» نام داشت که اقتباسی بود از یک نمایشنامه کمدی ارمنی،[۷] و چهار ستاره کمدی روز، اصغر تفکری، علی تابش، تقی ظهوری و منصور سپهرنیا در آن بازی میکردند.[۷] حسن و عیب آقامالیان هم همان بود که. در جستجوی داماد شرح برخورد تجدد و سنت در یک خانوادهٔ مرفه است و درگیری میرزا ماشاءالله (حجره دار بازار) با زنش، به بهانهٔ پیدا کردن شوهری مناسب برای دخترشان[۷]
انسانها و ضربت: رقابت میثاقیه با خاچیکیان
ویرایشدومین فیلم آقامالیان که باز هم در آژیر فیلم تولید شد؛ بچههای محل نام دارد.[۸] محمد متوسلانی در این فیلم به عنوان فیلمنامهنویس، تهیه کنندهٔ شریک و البته مشاور، با آقامالیان همراه بود.[۸] سابقه تئاتری آقامالیان و سلیقهٔ سینمایی متوسلانی نتیجه داد و بچههای محل پس از نمایش در ۱۹۶۱ (بهمن ۱۳۳۹)، هم تماشاگران را راضی کرد و هم منتقدان را.[۸] بعد از این فیلم دو فیلم، آقامالیان به استودیو عصر طلایی رفت و «فرشته یی در خانهٔ من» (۱۳۴۲) را ساخت، که خودش آن را بهترین فیلم خود میداند.[۸] در فاصلهٔ نمایش این فیلم تا تولید فیلم بعدی استودیو عصر طلایی، مهدی میثاقیه از آقامالیان دعوت کرد تا به عنوان مشاور کارگردان، برای ساختن فیلم انسانها، او را یاری دهد.[۸] میثاقیه پیش از این در عرصههای بازیگری (با نام مستعار مهدی شهبان)، فیلمنامهنویسی و تهیهکنندگی خودی نشان داده بود و حالا تصمیم داشت بخت خود را در کارگردانی نیز بیازماید، که اما چم و خم کار را به درستی نمیشناخت، از آقامالیان کمک گرفت.[۸] در سال ۱۹۶۳ (۱۳۴۲) آقامالیان به استودیوی میثاقیه رفت و در کنار او فیلم انسانها را به پایان رساند.[۸] در همین زمان، ساموئل خاچیکیان هم در آژیرفیلم، بعد از یک قدم تا مرگ و دلهره، فیلم «ضربت» را تمام کرده بود و این فیلم، همزمان به نمایش درآمدند ۱۹۶۴ (اردیبهشت ۱۳۴۳).[۸] میثاقیه طبق معمول با تبلیغات گسترده، تعدادی از سینماهای درجه یک را برای نمایش «انسانها» بسی که کرد و برای افتتاح آن، از حسنعلی منصور (نخستوزیر وقت) نیز دعوت به عمل آورد. از سوی دیگر، نورالدین آشتیانی هم، که پخش فیلم ضربت را برعهده داشت، با همان روش میثاقیه، موافقت تعدادی دیگر از سینماها را جلب کرد و برای عقب نماندن از میثاقیه، اشرف پهلوی را برای افتتاح فیلم ضربت دعوت کرد.[۸] .... «... فیلم رنگی «انسانها» محصول آن استودیو … از لحاظ تکنیک سینمایی و رنگ آمیزی با فیلمهای خارجی قابل رقابت بوده و بسیار مورد توجه قرار گرفت.[۸] همچنین بازی هنرپیشگان فیلم، فروزان، فردین، مجید محسنی و آرمان، در خور تمجید و تحسین بود و بهترین کار هنری خود را ارایه دادهاند…»[۸]
یاقوت سه چشم: پایان کار آقامالیان
ویرایشآقامالیان تا نیمهٔ اول دههٔ چهل، سه فیلم دیگر در استودیو عصر طلایی کارگردانی کرد (دختر ولگرد، جلاد، دو انسان). و بعد به گروه سینماهای متحد تهران پیوست و دو فیلم هم با سرمایهٔ آنان ساخت" گل آقا (۱۳۴۳) و سه فراری (۱۳۴۸)، که این آخری، پرفروشترین فیلم اوست.[۹] «سه فراری» کمدی دیگری بود با شرکت متوسلانی، گرشا و سپهرنیا به روال فیلمهای قبلی این سه کمدین ().[۹] آقامالیان که بعد از توفیق تجاری سه فراری گویی تازه نبض تماشاگر را به دست آورده است، بلافاصله فیلم دیگری در «استودیو فیلمکو فیلمز» میسازد با نام یاقوت سه چشم با بازی آذر شیوا و محمدعلی فردین.[۹] این فیلم، رنگی و اسکوپ، اقتباسی از دو فیلم هندی، و ترکیبی از ملودرام و حادثه بود که در ۱۹۷۰ (شهریور ۱۳۴۹) به نمایش درآمد و از قضا در فهرست پرفروشهای سال قرار گرفت.[۹] از این پس، استودیوهای دیگری به سراغ آقامالیان آمدند اما او به دلیل بیماری و کهولت، قادر به ساختن فیلم دیگری نشد.[۹] آرامائیس آقامالیان در سال ۱۹۸۵ (۱۳۶۴) درگذشت.[۹]
فیلمشناسی
ویرایشعنوان | سال ساخت | توضیح |
---|---|---|
در جستجوی داماد | ۱۳۳۹ | |
بچههای محل | ۱۳۳۹ | |
فرشتهای در خانه من | ۱۳۴۲ | |
انسانها | ۱۳۴۳ | |
دختر ولگرد | ۱۳۴۳ | |
جلاد | ۱۳۴۴ | |
دو انسان | ۱۳۴۵ | |
گلآقا | ۱۳۴۶ | |
سه فراری | ۱۳۴۸ | |
یاقوت سهچشم | ۱۳۴۹ |
جستارهای وابسته
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ ۱٫۱۴ ۱٫۱۵ ۱٫۱۶ سیدمحمدی، فرهنگ کارگردانهای سینمای ایران ۱۳۷۷–۱۳۰۹، ۷.
- ↑ چهرههای معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران.
- ↑ سیدمحمدی، فرهنگ کارگردانهای سینمای ایران ۱۳۷۷–۱۳۰۹، ۸–۷.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ سیدمحمدی، فرهنگ کارگردانهای سینمای ایران ۱۳۷۷–۱۳۰۹، ۸.
- ↑ هواسپیان، «آرامائیس آقامالیان: میخواهم فیلم بسازم»، ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴)، ۶۰.
- ↑ ۶٫۰۰ ۶٫۰۱ ۶٫۰۲ ۶٫۰۳ ۶٫۰۴ ۶٫۰۵ ۶٫۰۶ ۶٫۰۷ ۶٫۰۸ ۶٫۰۹ ۶٫۱۰ ۶٫۱۱ ۶٫۱۲ ۶٫۱۳ ۶٫۱۴ هواسپیان، «از جلفای ارمنستان تا جلفای ایران»، ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴)، ۶۰.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ هواسپیان و -، ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴)، ۶۰.
- ↑ ۸٫۰۰ ۸٫۰۱ ۸٫۰۲ ۸٫۰۳ ۸٫۰۴ ۸٫۰۵ ۸٫۰۶ ۸٫۰۷ ۸٫۰۸ ۸٫۰۹ ۸٫۱۰ هواسپیان، «انسانها و ضربت: رقابت میثاقیه با خاچیکیان»، ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴)، ۶۱–۶۰.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ هواسپیان، «یاقوت سه چشم: پایان کار آقامالیان»، ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴)، ۶۱.
- ↑ امید، فرهنگ سینمای ایران، ۱۷.
منابع
ویرایش- لازاریان، ژانت د (۱۳۸۲). «سینما». دانشنامه ایرانیان ارمنی. تهران: انتشارات هیرمند. صص. ۴۰۴–۰۵. شابک ۹۶۴-۶۹۷۴-۵۰-۳.
- «چهرههای ارمنی در سینمای ایران». ارامنه و سینمای ایران. به کوشش گروه تحقیق و پژوهش موزه سینما. تهران، موزه سینمای ایران باغ فردوس: انتشارات روزنهکار. تابستان ۱۳۸۳. ص. ۹۲. شابک ۹۶۴-۶۷۲۸-۴۴-۸.
- امید، جمال (۱۳۷۷). فرهنگ سینمای ایران. تهران: موسسه انتشارات نگاه. ص. ۱۷. شابک ۹۶۴-۶۱۷۴-۸۹-۲.
- سیدمحمدی، سیدمرتضی (۱۳۷۸). فرهنگ کارگردانهای سینمای ایران ۱۳۷۷–۱۳۰۹. تهران: نشر سیمرو. ص. ۸–۷. شابک ۹۶۴-۵۶۸۵-۳۵-۴.
- هویان، آندرانیک (۱۳۸۱). «کارگردانان ارمنی». نقش ارمنیان در سینمای ایران. تهران: بنیاد انتشاراتی یغیا بابومیان و انتشارات بهنام. صص. ۳۴–۳۵. شابک ۹۶۴-۵۶۶۸-۱۷-۴.
- هواسپیان، زاون. «ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴) آرامائییس آقامالیان: میخواهم فیلم بسازم». جوانان (۱۰۷۰): ۶۰.
- هواسپیان، زاون. «ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴) از جلفای ارمنستان تا جلفای اصفهان». جوانان (۱۰۷۰): ۶۰.
- هواسپیان، زاون. «ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴) در جستجوی داماد: برخورد سنت و تجدد». جوانان (۱۰۷۰): ۶۰.
- هواسپیان، زاون. «ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴) انسانها و ضربت: رقابت میثاقیه با خاچیکیان». جوانان (۱۰۷۰): ۶۱–۶۰.
- هواسپیان، زاون. «ردپای ارمنیان در روند سینمای ایران (۲۴) یاقوت سهچشم: پایان کار آقامالیان». جوانان (۱۰۷۰): ۶۱.
- هاروتونیان، ادوارد (زمستان ۱۳۹۰). «باشگاه فرهنگی ـ ورزشی آرارات، دستاورد تلاش پیگیر نسل ها[1]». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال پانزدهم (۵۸). بایگانیشده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۸. کاراکتر hair space character در
|عنوان=
در موقعیت 53 (کمک) - «چهرههای معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هفدهم (۶۴). ۱۳۹۲.
- «مشاهیر ارمنی ایران؛ از معمار مصلای قم تا مؤسس سینما». تاریخ ایرانی. ۱۳۹۲. بایگانیشده از اصلی در ۱ دسامبر ۲۰۱۸.
- «آرامائیس آقامالیان». وبگاه سوره. دریافتشده در ۱۲ اسفند ۱۳۸۵.
- به زبان ارمنی
- Արամայիս Աղամալյան at Avproduction.am بایگانیشده در ۵ دسامبر ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine
- Այվազյան, Ա. Ա. Նախիջևան. Հայկազունք Ով ով է կենսագրական հանրագիտարան (به ارمنی). Երևան: Հրատարակչություն. p. 15. ISBN 978-9939-0-0530-0.
- "70-ամեայ Հ. Մ. «Արարատ» կազմակերպութեան պատմութեան հետքերով".
- "Anunner.com - ԱՐԱՄԱՅԻՍ ԱՂԱՄԱԼՅԱՆ ՄԿՐՏՉԻ".
- «تئاتر ارمنیان در آذربایجان» (PDF). دریافتشده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۸.
- «تئاتر انجمن فرهنگی و ورزشی آرارات» (PDF). دریافتشده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۸.