آزادان (پارسی میانه: āzādān، پارتی: āzātān) یکی از طبقات اشراف ایران بودند.[۱][۲] به گفته یوسف فلاوی ارتش اشکانی به رهبری شاهزاده پاکور یکم در طی حمله یهودا از آزادان تشکیل شده بود.[۱] ساسانیان همین تقسیم‌بندی از اشراف را حفظ کردند.[۱] در این دوره آزادان چهارمین و آخرین گروه از طبقه اشراف بودند. این چهار طبقه شامل شهرداران (شاهان دست‌نشانده)، ویسپوران (شاهزادگان سلطنتی)، وزرگان (بزرگان) و آزادان (اشراف طبقه پایین) بودند. به نوعی نجیب زادگان ایران همان زارع زادگان هستند که به عنوان دهقانان هم مشهور بودند [۳][۴][۵]

نقش‌برجسته ساسانی در بیشاپور که زره‌پوشان را نشان می‌دهد. آن‌ها بیشتر از طبقه آزادان و وزرگان بودند

پانویس ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Toumanoff & Chaumont 1987, pp. 169–170.
  2. Wiesehöfer 2001, p. 139.
  3. Wiesehöfer 2001, p. 171.
  4. Daryaee 2014, p. 10.
  5. Shaki 1992, pp. 652–658.

منابع ویرایش