آستانه در
آستانه به بخشی از چهارچوب در گفته می‌شود که در پائین در قرار دارد.
آستانه برخی از درها را گاهی بلند می‌ساختند تا تمایز بین فضای بیرون و درون مشخص گردد. همچنین آب باران کوچه و خیابان به درون ساختمان راه نیابد.[۱]
در دوره‌های تاریخی متعددی آستانه در چنان ارزش و اهمیتی داشته‌است که افراد تلاش می‌کردند پای خود را بر روی آن نگذارند به عنوان مثال آستانه عالی‌قاپو اصفهان در دوره صفویه چنان اهمیتی داشته‌است که مردم آن را می‌بوسیدند و کسی حق نداشت بر روی آن پای بگذارد و فرد خاطی به شدت تنبیه می‌شد.
کمپفر دربارهٔ آستانه عالی‌قاپو چنین گفته‌است:[۱]
عالی‌قاپو دارای آستانه‌ای است از جنس مرمر که در تکریم و اجلال پادشاه سهم عمده‌ای دارد و عابرینی که می‌خواهند بدون شرف‌یابی به خدمت شاه برسند در آنجا به زمین می‌افتند و آستانه را می‌بوسند بنابرین همه سعی می‌کنند کفششان به آستانه نخورد وگرنه نگهبان آنان کتک جانانه‌ای می‌زند.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با معماری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |